Santu santu santua
Atzo suegrianera juan nintzan afaltzera. Azkoittin bizi da bera, Altzibar auzuan. Peorako (edo, Azkoittin, bebarruko) eskillaretan gora goiazela konturatu giñan aldamenekuakin atez ate zeguala barriketan pasillora urtenda. Gu allegau "kaixo", "kaixo" eta "agur" eta bakoitza beran etxera.
Atia itxi eta kajatxo bat laga zeban sarreran. Pentsau neban kajoiren bat edo zala eta ez netsan inportantziarik emon. Baiña pasilluan aurrera noiala Enekok esan zestan:
- Aintza, zuk ez dozula sekula holakorik ikusi?
Atzera bueltau eta kajatxua zabaldu zeban. Bi tapa zekazen, bakoitza alde banatara zabaltzen zala (basarrixetako "persianen" antzera). Zabaldu eta zer ikusiko... SANTUA!
- Bai, etxerik etxe juaten da santua.
Baiña nik ezin neban oso ondo ulertu. "Zetarako?"... Eta orduan esan zestan Enekok euren basarrixan bi santu be egon izan zirala eta bera mutikua zanian auzoko beste basarri batera eruanda daguala bi santu be, esku banatan hartuta.
"Eta santu hau ze, holan ibiltzen da etxez etxe?" galdetu neban. "Bai. Ez dakit hau Altzibar auzoko santua izango dan ala herri guztian ibiliko dan".
Oin Azkoittin bizi naizela arduratan nago, ia noiz etorriko ete jatan santua ate-joka.
Karmengo amabirjiñia gaur egun be ibiltzen da etxerik etxe, kontizu!!! Gure aman etxera juaten da behintzat!