New York (III)

Borratuko nuke, dudarik gabe, bueltako bidaia. Zoramena izan zan. 11 ordutan behar zuena 29ra luzatu zan. Desastre bat. Bene benetan desastrosoa. New York-en eguraldi oso txarra zegoen eta 3 ordu atzeratu zan hegaldia. Ondorioz Paris-Bilbo abioia galdu genuen. Eta 7 ordu itxoin behar izan genuen hurrengo hegaldirarte. Baina asteburu horretan ordu aldaketa egin zan eta aireportuko erlojuak aldatu barik zeuden. Gu New York-eko orduarekin gentozen eta gaizki sinkronizatu genituen erlojuak. 7 ordu aireportuan zain egon ostean bi minutugatik galdu egin gendun berriz ere Bilbora hegaldia. Azkenean Biatrritzera zetorren beste bat hartu genduan. Gero gainera maletak ere bidean galdu ziren eta nik baita pasientzia ere.

Eta gehien gustatu zaizkidan momentuak berriz:

- Helikopteroko bidaia. Eguraldia lagun, benetan esperientzia zoragarria izan zan. Beti euki dut hegan egiteko kapritxoa baina bertigoa daukat eta inoiz ez naiz parapentean salto egitera ausartu. Helikopteroan, berriz, ez neban batere beldurrik izan eta benetan inpresionantea izan zan New York gainetik begiratzea.

- Txokolatezko bihotzak. Roquefeler Center inguan zegoen bonboi-denda suizar batean erosi genituen txokolatezko bonboi hauek. Bakoitza ia 4 dolar ordaindu genituen baina benetan merezi izan zaban. Oso goxoak zeuden eta gainera kriston parreak egin genituen. Umh!!

- Atsalde batean banatu egin ginen eta norberak bere aldetik pasatu genituen 3-4 ordu. Ni Gugemmheimera jun nintzan.Gustatu zitzaidan edifizioa eta baita erakusketak ere eta asko gustatu zitzaidan baita bakar bakarrik ibiltzea 5. avenidan barrena. Baina onartu beharra daukat oso gustora bueltatu nintzela baita hotelera Bixen eta Iratxe han egongo zirela jakinda.

- Joy Division. Gugemheimeko azken pisuan zegoen instalazio bat zan. Gela karratu eta beltz beltz batean bideo bat proiektatzen zuten. Joy Divisionen kantu bat zen. Abeslarieren irudi batzuk, baina modu oso egokian tratatuak, proiektatzen zituzten pareta batean. Kantua oso lasaia eta irudi oso sensilloak ziren, baina erabat sorginduta mantendu ninduten gela hartan kantua hiru aldiz entzun arte.

- Newyorkerra. Holan deitzen diogu Bixeni oporretatik bueltatu geranetik. Ze parre egiten genituen turistak zerbait galdetzeko Bixen geratzen zuten bakoitzean, zeren ez zan ez behin eta ez birritan izan, gehiagotan!

- Ni, berez, erosle konpulsibo xamarra naiz baina opor hauetan ez dut apenas ezer erosi. Denda barruetan ere aspertu egiten nintzen. Erlojua eta nere hilobentzako jolas bat baino ez ditut ekarri. Banatu ginen egunean, ordea, Iratxe neretzako opari batekin bueltatu zan. Eraztun zoragarri bat. Izugarri maite dot Iratxe.

Bi pena geratu zaizkit. Bat, ez nintzala jun Isadora Ducanen eskolara. Azken egunerako laga genduan eta hain eguraldi txarra egin zaban abantatzeko adorerik ere ez genduala euki.

Eta bigarrena, Brooklyn-eko Museoan zegoen Basquiat-en erakusteta ikusi barik geratu ginen. Berandu jakin gendun haren berri, igandean bertan, eta astelehenean museoa itxita zegoen. Lastima! Basquiat azkoitiko gure lagun bati asko gustatzen zaion pintore bat da. Warholek apadrinatu zeban eta kuadro oso handi eta koloretsuak egiten zituen. New york-en bizi izan zan eta oso gazte hil zan, 27 urterekin. Uste dut sobredosi batez hil zela.

Ez ginen igo Empire State-ra.

Ez genduan diamanterik erosi Tifanysen.

Hotza egiten zaban kalean jateko eta hot-dog bat jan barik etorri gera.

Limousinan ere ez gera ibili.

Ez dugu saskibaloi partidurik ikusi Madison Square Gardem-en.

Ez ginen euskal etxera jun.

Ez dugu...

Hori bai, begiak zabal zabalik euki ditugu momentuoro baina beti laga behar da zerbait egin barik berriz bueltatzeko aitzakia eukitzeko.