Lisboa 1: joaten
Umeekin joateko bidai erreza egitea pentsatzen genuen eta lehenagotik bagenekien Lisboara trenez eta gauez egin genezakeela. Bileteak egun batzuk lehenago erosi, pisua Internet bitartez hartu eta prest ginen.
Trenak gauerdiko hamabi eta laurdenetan irtetzen zuen. Gasteizko geltokira joan eta, ene ba!, zenbat jende! Ez ginen bakarrak izan ideia hori izan genuenok. Baina ez, oker ginen, antzeko asmoa bai, trenez lo egiten joatea bai, baina ez Lisboara, Parisera baino, kontrako zentzuan hamabost minutu lehenago. Denak- edo Disney Worldera. Gu bakarrenetakoak mundu zaharraren muturrera gindoazenak.
Literetarako txartelak erostera joan ginenean adituta genuen bazirela lau oheko bagoiak. Hor ere huts erdia egin genuen. Bai, halakoak baziren baina Parisera joateko, Lisboara eginez gero hiru lastamarrekoak. Tira, txikienak amarekin egingo zuen eta ume nagusiak eta aitatxuk bana izango genuen. Ondo.
Entzuna genuen, ezagunak genituelako bidai bera modu berean egin zuten lagun batzuk, biletearen prezioaren barruan armozua sartzen zela. Sinistu bakarrik erdizka egiten genuen baina horrelaxe zela konprobatu ahal izan genuen. Zoragarria, ondo lo egin, ama izan ezikan, ederto jaiki, eta oraindik Lisboara heltzeko ordu pare baten faltan garela, tripa baretuko genuen, bai geuk bai treneko beste bidaide guztiek.
Eguna zabaltzen hasia zen eta Portugalgo lehenengo paisaiak ikusten hasiak ginen, lanbro artean oraindik.
Lurralde lau samarrak, zuhaitzak tarteak, berde baina ez euskal kostaldean beste eta herriren bat hortik zehar. Egun eguzkitsu batek hartuko gaitu gure Lisboarako heldukeran.
Kapitalera ailegatzean ohiko inguru urbanoa ikusiko dugu, etxe eta pabiloi industrial gris, zaindubako eta erdijausiak. Tartean, beheko argazkian legeztxe, trenbidearen eraikinak portuaren mugimenduarekin nahastuta. Ez dago ez alde handirik Bilboko edo Errenderi-Pasaiako inguru batzuetan ikusi litekeenarekin. Baina tira, Santa Apoloniako geltokira heldu gara, eta pozik. Biajearen lehenengo atala ondo joan da.
