"Gu bezalako heroiak", Iñaki Irasizabal-ek idatzia
Niretzako Irasizabal hau zeharo ezezaguna zen. Egun batean, Elkar Megadendara joan eta bertako saltzaileari galdetu nion: “Aizu, gerra zibilarekin loturiko nobela bat edo batzuk nahi ditut. Zer dago?” Eta apalategian begiratu eta hiru edo lau atera zizkidan. Horietatik bat edo bi atzera bere arasan laga eta bi eraman nituen etxera, bat hauxe eta bestea Inazio Mujika Iraola-ren “Gerezi denbora”.
Zertarako ibiliko naiz nire eritzia atzeratzen? Hasieratik lagako dut garbi: oso nobela ona iruditu zait. Eder-ederra! Deskubrimendu bat Irasizabal hau, bere beste lan batzuk irakurri beharko dizkiot.
Jakina, zelan ez ba, badauka bere “baina”. Nobelak 122 orri baino ez ditu. Badira kejatzen direnak, eta beharbada arrazoia eman beharko diet, euskal literaturan nobela motz samar nahikotxo dagoela, eta prezioa ez neurri berean merkea. Honetan beren alde egingo dut. Neuk behintzat bukatu eta “gehiago nahi nuen!” esaten nuen neure artean. Bat gustora dagoenean ez du bukatu nahi izaten.
Eta badauka beste “baina” bat: portada ez zait gustatzen. Aholkatu zidatelako, baina bestela, presentazioarengatik, ez nuke erosiko. Eta "aldeko" txiki bat ere ikusi diot, nobelaren paisaietako batzuk Bilbo, Basauri eta Bizkargi mendia bera dira, apurtxo bat ezagutzen ditut hirurak eta benetan bat nator hiruez egileak egiten dituen deskripzioekin, nik neuk idatziak balira legez sentitu ditut.
Azkenean, orduan, erosteko aholkatu bai? Baietz ba, duda barik, merezi du, eta nahi duzuna egin, edo erosi edo biblioteka batean hartu, aukeran.
