Harritzeko motiboak
Athleticen jarraitzaileak Vienara joan dira, eta etorri ere bai, bufandamakur.
Nik ez dut futbola jarraitzen. Ez zait gustatzen, ez jokoa bera, ez inguruan duen guztia. Izango da txikitako traumaren bat, egunen batean blog honetan kontatu beharko dudana, baina, edozer dela ere, ez zait gustatzen futbola.
Gustatzen zaidana da jendeari begiratzea. Eta, askotan, telebista begi ona izaten da jendeari begiratzeko. Esate baterako, asteartean, lehenengo hintxak Vienara heldu zirenean. Teleberrin ikusi nituen, harrituta inguruko guztiarekin. Ezin zuten sinistu. Ez zitzaien buruan kabitzen, aspertzen hasiak ziren, eta argi esaten zuten: "inor ez dabil kaletik euren taldearen kamiseta jantzita". Vienako konkistatzaile berriak, aldiz, bufanda, kamiseta, txapel, galtzerdi eta kit osoarekin jantzita zeuden, zuri-gorri. Baina harrituta, zuri-zuri: "noizean behin kotxeren batek bozina jotzen digu, baina besterik ez: partidua dagoenik ere ez da igartzen...".
Une batez, egoerari buelta ematen saiatu nintzen. Nork dauka harritzeko motibo handiagoa?
-Klubaren koloreak gainean ez daramatzaten vienarrei begira dauden bilbotarrak, ala
-Klubaren koloreak gainean daramatzaten bilbotarrei begira dauden vienarrak?
Normaltzat ematen dugu hemengo futbol-sukarra, esate baterako arrandegira joan eta saltzailea zuri-gorriz, zuri-urdinez, gorriz, blaugranaz, zuriz, berdez edo hori-lilaz jantzita ikustea. Normaltzat ditugu etxafuegoak talde batek gola sartzean. Normaltzak kotxeak bozina joka. Normaltzat poztea eta normaltzat sufritzea, gurea ez den enpresa baten irabaziekin edo galerekin. Normaltzat albistegiko hiru minutu eskaintzea jokalari baten orkatila trokatuari. Normaltzat dugu zoramen hau, eta harritu egiten gara besteek ez daudenean sukarrak hartuta.
Baina, benetan, nork dauka harritzeko motibo handiagoa?
hau da poza, ez naiz bakarra munduan!
nire ipuintxoa:
gaztea gasolindegian igande euritsuan hau eguraldi eskasa, dio langileak bai etxean gelditzeko hobea, gazteak gutxienez errealak irabazten badu! ta irabazten ez badu zer, pentsatu du gaztek bere artean