Edukira salto egin | Salto egin nabigazioara

Tresna pertsonalak

Eibarko peoria, San Blasa baino hobia
Hemen zaude: Hasiera / Blogak / Lagun batek esan dit lagun batek esan diola / Marmotaren Urteak

Lagun batek esan dit lagun batek esan diola

Marmotaren Urteak

gabiria 2005/02/07 11:38

Barikuan izan zen Santa Ageda bezpera, eta irten ziren taldeak abestera, eta dena beti bezala izan zen beste behin ere. Santa Ageda bezperako gaua hori da niretzako: etxeko patxadatik, etxepera abestera datozen taldeen kantuak eta eskeak entzutea. Nire herrian ere zenbait talde irteten da, hiru edo lau. Agertzen diren azkenak, eta niretzako onenak, beti dira Amnistiaren Aldeko Batzordeetakoak eta Andra Mari dantza taldekoak (aurten, egia esan, azkenak zapatuan irten ziren, konfundituta). Gainontzeko guztia, eszenatokia, kantuak, giroa... beti da berdina, eta, era berean, espeziala. Urteak baditu horrelako mugarri batzuk, espezialak, bereziak. Niretzat, denetan espezialena San Juan gaua da, baina badaude beste gutxi batzuk ere bai, eta Santa Ageda bezpera da horietako bat.

Eta otsailaren 4an beti izaten dut sentsazio txar bera ohera joatean. Egun osoan ez naiz gogoratzen, ez goizean, ez arrastian. Baina gauean, Amnistiaren Aldeko Batzordeetakoak kantuan agertzen direnean, orduantxe gogoratzen naiz egoera errepikatu egingo dela, eta txarto sentituko naizela. Beti da berdin, urtero. Gogoratzen Marmotaren Egunari buruzko pelikula hura? Gogoratzen zelan dena errepikatu egiten zen modu obsesiboan? Bada, niri ere antzera. Eta orduan gogoratzen naiz: "iaz ere gauza bera pentsatu nuen", eta denboraren zurrunbiloa sentitzen dut, iaz ere berdin pentsatu nuelako eta aurrekoan ere berdin eta aurrekoan. Eta denbora aurrera doalako eta Marmotaren Eguna beti errepikatzen delako Santa Ageda bezperan.

Izan ere, talde hori kantuan hasten da, bi edo hiru ahots egiten dituzte modu ederrean, eta gustura egoten naiz entzuten. Baina, orduan, pasarte hori heltzen da:

Lortuko dogu, nahi dogu
anaiak geuganatzea.
Dauden lekua ez da eurena,
badute euren etxea.

Eta bertso bera kantatzen dute aurten eta iaz eta aurrekoan eta aurrekoan, eta horrela beti. Eta Marmotaren Eguna. Eta sentsazio txarra etortzen zait, pentsatzen dudanean hurrengo urtean ere gauza bera kantatuko dutela, ez dutelako "anaia geuganatu", gauzek berdin segitzen dutelako. Eta "lortuko dogu, nahi dogu" hori urtero entzuten dut, beti "nahi dogu", beti "lortuko dogu", baina ez da ezer aldatzen.

Gero ahaztu egingo zait hau dena, eta hurrengo urtean berriro etorriko da Santa Ageda bezpera. Eta orduan konturatuko naiz Marmotaren beste Urte bat bizi izan dugula.

etiketak: Hara-honakoak
Julen
Julen dio:
2005/02/09 00:09

Aupa Jozulin! ointxe momentuan ez dakit nor zaran, baina seguruenik bistaz ezagutuko gara. Jakingo dozu ni despistau totala nazela, eta hurrengo baten, kaletik gurutzatzen bagara, esan zu zarala, eta egingo dogu berba luze eta lasaiago. Eta ondo etorria blogera!

Jozulin
Jozulin dio:
2005/02/08 19:36

Eup Julen,

Neuk ere tristeziaz eta dejà vu antzeko bategaz entzuten dot "lortuko dogu, nahi dogu" hori urtero etxetik Plaza Gorrian azkenengo kanta botatzen dabenean. Beste une bat ere izaten da antzekoa, frontoian Gabon inguruan Andoniri urtero eta urtero eta urtero "Hator, hator" kantatzen dautsogunean. Eta ez dator.

Hori bai, etorri behar daben guztiek etxeratu eta hurrengo Santa Ageda joaldia izan daitela Josu York horrek diñoanaren modukoa, baina kolektiboa eta Plaza Gorria leporaino.

zubiko neska
zubiko neska dio:
2005/02/08 16:02

Ez nago ados,gauza bat da errealitatea aldatzea ala ez, eta beste gauza bat da zure aldetik egin dezkezuna zeure errealitatea aldatzeko.behintzat saiatu zaitez eta orduan hitz egingo dugu.

Julen
Julen dio:
2005/02/08 15:50

Bai, baina errealitatea ez da horregatik aldatuko, eta gauza bera abesten segituko dugu, eta sentsazioa are txarragoa izango da orduan, ni kantura bajatzen banaiz. Entzutea sentsazio txarra bada, imajinatu zer den urtero-urtero "lortuko dugu, nahi dugu" abestea, dakizunean nahi izateagatik ez duzula lortuko.

zubiko neska
zubiko neska dio:
2005/02/08 15:38

Eta zergatik ez duzu zeuk parte hartzen datorren urteko kantuan? beharbada modu horretan errealitatea gertuago bizi ahal izango duzu eta hurbilago sentituko zara urrun daudenengandik.

Julen
Julen dio:
2005/02/07 15:27

Eta zegaitik dekot inpresiñue hori zeuk idatzi dozula? Josua, nozko zure bloga?? itxaroten gauz irrikaz. Noz apurtuko dozu blogosferagaz zorretan dekozun grano hori?

Josu York
Josu York dio:
2005/02/07 15:06

gurean ez diete presoei kantatzen, ezpada ohitura zaharrei.

Begira:

SANTA AGEDA AGEDA GAZTE ORO KANTATZERA OHITURA ZAHAR HAU PRAKTIKATU GURE ASABEN ANTZERA

Norbere makila aldean Azken ieup-aren galdean Bakarrik kanta liteke baina Askoz hobe da taldean.

Guztiz txundituta nago! Kantu hau hain da arraro! Hemen eskuak balio baitu Ahotsak baino gehiago.

Goratzen zaitut Agate Bihotz guztiz zaitut maite Zuri kantatzen jarraituko dut Kantua bukatu arte

Makila ondo astindu Beste guztiak berdin du Ta azken ieup-a heltzen denean Erritmo hori arindu

Da gauza guztiz sanoa, Lehertu beharreko granoa, Ta orain barka zazue baina

Badatorkit ta banoa.

SANTA AGEDA, AGEDA OHITURA ZAHARRAK AURRERA!! GURE SEMEEK EGIN DEZATEN BIRRAITONEN GAUZA BERA

Ieup

Josu Makarrovski

Iruzkina gehitu

Erantzuna formulario hau betez utzi dezakezu. Formatua testu arruntarena da. Web eta e-posta helbideak automatikoki klikagarri agertuko dira.

Galdera: Zenbat dira hiru ken lau (idatzi zenbakiz) ?
Erantzuna:
Aurkezpena

Julen Gabiria

Ostiralez jaio nintzen, neguan eta arratsaldean, Estokolmo Sindromea lehenengoz agertu zen urtean. Geroztik, neguko ostiral arratsaldeen beharra izaten dut, batez ere udaberriko astelehen goizetan.