Mariaren Bihotza plaza (IV)
Duela hamar bat urte Mariaren Bihotza plazarako arkupeetara joan nintzen, kamera zintzilik eta objektibo handiak zorroan neramatzala. Esan zidaten larunbat arratsaldeetan aisialdi talde bat aritzen zela ijito gazteekin, eta hara joan nintzen. Argazki asko ateratzen nituen orduan, batez ere kontzertuetan, baina banituen beste gai kutun batzuk ere, eta konturatu nintzen, ausardia bilduz gero, ijitoak ere interesgarriak izan zitezkeela erretratatzeko. Zoritxarrez, ausardia ez da sekula izan nire dohainetako bat, eta horregatik egin nintzen idazle, nahiz eta denborarekin konturatu honetarako ere gero eta ausardia gehiago behar dela.
Egun horri buruzko oroitzapen batzuk dauzkat, esate baterako, kamera ateratzen nuenean ume ijitoak protagonista sentitu eta nabarmenkeriak egiten hasten zirela: kotxe baten gainera igo eta zakila ateratzea izan zen horietako bat. Ume haietako bati, jatorra iruditu baitzitzaidan, objektibo bat utzi nion, baina hara non, haren eskuetan utzi eta segundo batera, ume arraioak ziztuan egin zuen alde, eta desagertu nire bistatik. Hamar bat minutu izan ziren, eta azkenerako seguru nengoen betiko galdua nuela ia 20.000 pezeta kostatu zitzaidan objektiboa, baina ez: bien bitartean auskalo zer egin zuen umeak traste harekin, baina hamar minuturen buruan hantxe agertu zen, eta eskura eman zidan objektiboa, ezer gertatu ez balitz bezala.
Oroitzapen hori etortzen zait burura plaza honetako arkupeetan sartzen naizen guztietan, adibidez, Sarea tabernara noanean. Horrelakoetan, beti etortzen zait burura egun hura. Ez dakit oraindik ere badagoen aisialdi talderik ijito gazteekin aritzeko, eta mingarriena da ez dakidala zerbaitetarako balio izan ote zuen duela hamar bat urte ijito txiki haiekin jolasean aritzea larunbat arratsaldeetan. Ez dakit objektiboarekin alde egin zuen ijito hura zertan ote dabilen orain, eta ez dakit zer egingo zukeen orain, hamar urte geroago, objektiboa hamar minutuz utziko banio. Zalantzan egon nahi nuke, baina zalantza luxu bat da.