Mozorrorik gabeko festa

Gaurtik hasita eta igandera arte, zazpi ataletan, Xabier Mendigurenen Egunen harian libururako idatzi dudan hitzaurrea jarriko dizuet hemen. Dena kolpean irensteko luzetxoegia iritzita, koilarakada txikitan emango dizuet, gusturago irakurriko duzuelakoan.

Mozorrorik gabeko festa

Nire lehenengo urtekaria ezin hobeto gogoratzen dut: 1982koa zen eta hamar udaberri betetzear nengoen. Egin egunkariak argitaratzen zuen urtero, eta ez dakit hori baino lehenago besteren bat argitaratu ote zuen, baina 1982koa da dudan lehenengoa, eta, horri esker, esan daiteke horixe dela ia goitik behera gogoratzen dudan lehenengo urtea.

Aurreko urte guztiei buruzko zantzuren bat izan dezaket, gurasoen argazki-albumetik erreskatatuta edo, ezustean, buruan gordeta geratu zaidan detaileren batengatik. Baina urtekariak bereziki maite ditut 1982az geroztik, ze, zeharka bada ere, nire bizitzari buruz ari dira.

Zabaldu dezagun, esate baterako, aipatzen ari garen urtekari hori. Zabaldu dezagun, hain zuzen ere, Xabier Mendiguren Elizegik bere bloga hasteko hartu zuen egun beretik: uztailaren 16a, beraz, baina 1982koa. ETAk Alianza Popularreko militante bat hil zuen Algortan, tiroz. Alberto López Jaureguizar deitzen zen. Ez naiz horrekin oroitzen: gazteegia nintzen edo ohituegi nengoen. Zertxobait beherago, aldiz, Lemoizko langileei buruzko albiste bat dakar, eta segituan gogoratu naiz Lemoizen kontrako martxekin, hitz batek oroitzapen sorta osoa dakarrelako eta oroitzapen sorta batek iraganaren zati handi bat dakarrelako. Gogoratzen naiz, zehazkiago, zelan aitaren sorbaldetan joan nintzen martxa horietako batean, eta gogoratzen dut jende asko zegoela, denak oinez, zelaietatik. Batez ere, jendearen buruak gogoratzen ditut, txanoak eta abarrak, goitik ari nintzelako ikusten eszena hura.

Hatxe maiuskula duen Historia ez da horrela idazten, badakit; baina norberaren historia idazteko ez dago beste modurik: nire kasuan, behintzat, eta nire memoria txarraren erruz, hatxe handiko Historiatik abiatu beharra daukat, hatxe txikiko historia eraikitzeko. Eta esango nuke gehienok behar izaten dugula erreferentzia hori, oharkabean pasatu zaigun bizitza berreraikitzeko.