Zinebi: palmaresa eta ulertu ezinak

Bistan da Zinebiko epaimahaikideek eta ikusle soilek ez dugula bat egin gustuetan. Ezagun batzuekin eta besteekin berbetan ibili naiz, palmaresa ulertzen ote duten, eta gehienak apur bat harrituta geratu dira Zinemaldiko Sari Nagusiarekin: Txileko Obreras saliendo de la fábrica lanak irabazi du sari hori.

Atzo ez nintzen sari-banaketara joan eta, ondorioz, ezin izan nituen pelikula sarituak berriro ikusi. Beraz, filmok eragin zidaten lehen eta azken inpresioarekin geratu naiz, pelikula horiek erredimitzeko aukerarik gabe.

Esan egingo dut: Obreras saliendo de la fábrica pelikularekin lo seko geratu nintzen. Zer zen hura aspergarria! Langile batzuk lanean, langile horiek fabrikatik irteten, eta langileak hondartzan, itsasoari begira: 21 minutu berbarik egin gabe, makinen zaratekin eta itsasoaren soinuarekin. Oraindik ez dut pelikula hori gustatu zitzaiola esan didan inor aurkitu.

Fikziozko pelikuletan, sari nagusia Jyu-go hun okure no heimon japoniarrak irabazi du. Pelikula sinpatikoa, baina, nire ustez, ez dena batere nabarmendu zinemaldiko beste faborito askoren artean. Sinpatikoa, hori bai.

Bigarren saria, berriz, Solace filmak irabazi du, baina ez dut ikusi produkzio estatubatuar eta britainiar hori.

Dokumentaletan, lehenengo saria Hl’adanie ilúzií eslovakiarrak lortu du. Faboritoen artean sartu nuen, eta pozten naiz, ezagutu beharreko gaia delako eta filmaren estetika ere ederra zelako.

Bigarren saria Rising tide estatubatuarrarentzat izan zen, eta hor ere bat nator epaimahaikideekin. Estatu Batuetako herri aberats bateko komertzio txikiek aurrera jarraitzeko dituzten estuasunak kontatzen da dokumental honetan.

Animazioan, lehenengo saria Zero degree irandarrarentzat. Esan nuen luzetxo egin zitzaidala bere 8 minutu eskasetan, baina, egiaz, ideia inteligente eta originala du filmak, eta merezi du saria.

Bigarren saria, berriz, Jam session fim poloniar eta alemaniarrak lortu du. Ez dut ikusi, ezin ezer esan.

Horraino sari nagusiak. Ondoren, sari-apurrak datoz:

Espainiako Zinemari emandako Sari Nagusia: El gran Zambini (pelikula hori euskal zinemaren gauean eskaini zitzaigun baina...). Niri ez zitzaidan gustatu, baina badakit jendeari sinpatikoa egin zitzaiola.

Euskal Zinemari emandako Sari Nagusia: La gallina ciega, Isabel Hergueraren animaziozko filma (...eta El gran Zambini euskal zinemaren gauean eskaini bazitzaigun eta Espainia mailako saria irabazi badu, zelan ez du irabazi, bada, Euskal Herri mailakoa?). Bisualki polita da pelikula hau... baina mundu guztia ados dago zinemaldi honetako pelikularik onenetakoa eta, duda barik, edizio honetako euskal zinemako pelikularik onena Sintonia izan dela.

Latinoamerikako Pelikularik Onena: Dalva pelikula brasildar loarazlea.

Aipamen berezia: Oh my God estatubatuarra (ez dut ikusi).

Publikoaren saria: La apertura britainiar-argentinarra (ez dut ikusi).

Interpretazio onenaren saria: Sintonia filmeko Josean Bengoetxea eta Tania De la Cruz aktoreei.

Euskal gidoirik onenaren saria: Jose Mari Goenagaren Sintonia eta Ugo Sanzen Los ojos de Alicia.