Hamaika Lauaxeta

Atzo Ehungarrenean hamaika kontzertua izan genuen Bilboko Arriaga Antzokian.

Lehendik ere, Joxek, Etiamek, Marijok eta Mikelek idatzi dute kontzertu honi buruz, eta ez naiz batere originala izango: asko gustatu zitzaidan.

Kontzertua, bere osotasunean, ederra izan zen: tarterik gabekoa, aurkezpen eta azalpenik gabekoa, arina eta estilo ugarikoa. Ezin aipatu gabe utzi, beste alde batetik, Argia Gardeazabal aktoreak egin zuen antzezpen sentitu eta hunkigarria, Edorta Jimenezen testuetan oinarrituta (kontzertuaren amaieran, Edorta bera ere oholtzara igo zen).

Kantariak, berriz, hamaika bider esan den moduan, hamaika izan ziren: Gari, Eñaut Elorrieta, Mikel Urdangarin, Rafa Rueda (kontzertu osoan presente dago, baina abesti bat ere badauka), Jabier Muguruza, Txuma Murugarren, Francis Díez, Xabier Montoia, Anje Duhalde, Xabi Strubell eta Petti.

Kantarien artean, sei nabarmenduko nituzke:

• Eñaut Elorrieta: ezin hobeto asmatu duelako ukitu indartsua ematen Antton Valverdek hain ezagun egin zuen "Dana emon biar yako..." horri. Zaila da hain errotuta dagoen melodia bat ahaztu eta berria sortzea, baina sekulako abestia lortu du, eta Eñaut bera ere guztiz inplikatzen da kontzertuan.
• Petti: indarra, indarra eta indarra. Lehendik ere Berakoa maite genuenok, atzo sendotu egin genituen gure sinesmenak; ezagutzen ez zutenek, flipatu egin zuten. Arriagan zegoen atsoren batek sustoa ere hartuko zuen, ordea, "non sartu naiz?" galdezka.
• Xabi Strubell: ez nuen ezagutzen, eta kristoren sorpresa hartu nuen. Oso abesti goxoa egin du, iradokitzailea, eta abesteko eta interpretatzeko duen modua ere erakargarria da oso. Itzela bere gitarra.
• Txuma Murugarren: kantu poperoa, ederra, bere estiloan. Txuma kalitatearen seinalea da niretzat.
• Xabier Montoia: lotsati antzean, arin egin zuen alde eszenatokitik, txaloei itxaron barik. Itzelezko ahotsarekin, itzelezko presentziarekin.
• Rafa Rueda: mozkorraren goxoa erakusten duen abesti bizizale bat musikatu du, eta kantu bizizalea irten zaio, sartuta geratzen den melodia horietako batekin. Kontzertu osoan ere, Rafa bikain egon zen.

Nik ere pena dut, bestalde, neskarik egon ez izana kantarien artean. Anari bota nuen faltan, eta gero, eskaileretan ikusi bainuen, Aiora Renteriaren falta ere sumatu nuen. Adibidez.

Eta, azkenik, grazia egin zidan gauza bat: Arriaga antzokia atsoz eta agurez beteta zegoen. Alderdiak, Lauaxetaren kontu honekin puztuta, buzoneo kanpaina gogorra egin du, antza, eta gonbidapenak ere barra-barra banatu ziren atzoko kontzerturako, bati baino gehiagori entzun bainion bera "ere" gonbidapenarekin zetorrela. Barregarria zen ikustea andre horiek burua ezker-eskuin mugitzen, María Ostizen kontzertu batean baleude bezala, "Un pueblo es, un pueblo es, un pueblo eeeees...". Batzuek ez zuten burua hainbeste erritmoz mugitu, Jose Antonio Agirrek mitina eman zuenetik Abandon, treintaixeixean.

Guztiarekin ere, gozatu egin nuen atzokoarekin, eta talde handi honen beste emanaldiren batera joateko gogoa piztu zitzaidan: Durangon emango dutenera, adibidez.