Beste urtebeterako satisfazioa
Titularra ez da nirea, ezpada gaur gauean ezagutu dudan Araolazatar batena : beste urtebeterako satisfazioa. Horrela zen, ezta Maialen?
Izan ere, titular bila ibili naiz gaur Ruperrek eman duen kontzertuaren ostean, inkesta bat eginez Bilboko Kafe Antzokian bildutako jendearen artean. Ez bainintzen gai neure kabuz titular bat aurkitzeko. Ez da erraza, abeslariak bost aldiz irten behar izan duenean bisak kantatzera.
Itzela izan da, baina horrek ez du ondo laburbiltzen hangoa. Hasi, oñatiarra abesti berri batekin hasi da, bera bakarrik eszenarioan. Antzoki osoa isil-isilik hari entzuten: euli baten hegaldia ere entzungo litzateke, handik pasatu eta isiltasuna apurtzera ausartuko balitz. Hortxe ikusi da ondoen Patxi Lurrak zergatik deitzen zion tenplua Kafe Antzokiari: denak isilik geundelako Jaungoikoari entzuten.
Hori izan da abesti berri bakarra: hortik aurrera, festibala. Bata bestearen atzean, gozamena. Abesti zaharrak, berriagoak, denak Ruperren azalpenekin eta pentsatzeko gonbita egiten zuten esaldi biribilekin.
Guztira, ordu biko kontzertua. Tartean, "Hautsi da anphora" lehenengo diskoko abesti bi: "Fas fatum" eta "Bertso berriak" (sekula ez diot gaur arte abesti hori entzun kontzertuetan). Sorpresa ere eman digu, Eñaut Etxamendiren abesti zahar bat jotzean, eta, amaitzeko, biribiltzeko, kirioak dantzan jartzeko, "Berandu dabiltza" himnoa. Esan bezala, bost bis ordu biko emanaldian. Itzel.
Ikusleen artean ere, aurpegi ezagunak han eta hemen: Lutxo Egia, Juanra Madariaga, Josu Goikoetxea, Anje Duhalde, Josu Martinez, santa Ines Intxausti, san Fermin Etxegoien edo Maite Rementeria, gogoratzen ditudan gutxien artean (goizaldeko lau eta erdietan ari naiz kronika hau idazten: ezin zaie gehiago eskatu neurona koitadu hauei).
Gero titular bila hasi naiz. Galdetu diot Etiami, baina ez dit erantzun, lotsabakoak (erraz barkatu diot, hala ere). Galdetu diot Josu Martinezi, baina ez diot ulertu, gñrfñprf. Galdetu diot mundu guztiari, eta, azkenean, Maialenek esan dit beste urtebeterako satisfazioa geratu zaiola barruan. Bai, arrazoi zuen: urtebete itxaron beharko dugu (udazkenetik udazkenera, ohi bezala) oñatiarrak berriro jo arte Kafe Antzokian, baina tarte hori ondo justifikatuta dago.
Itxarongo dugu, oroitzapena mastekatuko dugu bitartean. Kalera irteten ari nintzenean aspaldiko lagun batek esan didan moduan, "urtebete ensegida pasatzen da eta".
Ni patiladuna ez, orain, baina betaurreko pastazkoduna naz eta ezin izan nintzan toki bitan egon. Lauaxetaren montajea ikusten egon nintzen Mungian.