Non sartzen da jendea?
Hori da jaietan eta asteburuetan jendeak sarri-sarri egiten duen galderetako bat, eta hori da, egunotan, gure artean egin dugun galdera, herria jaietan baitugu.
Badirudi denboran atzera begiratzen dugunean, guztiak izan behar duela derrigorrez hobea. Jai kontuetan ere, atzera begiratu eta gogoratzen ditugu taberna eta plazak topera beteta. Orain ez. Pentsatzen dut gazteak euren lokaletan sartuko direla eta bertan emango dutela gaua, ondo baino hobeto ulertzen ditudan arrazoiengatik: tragoak dezente merkeagoak irteten zaizkie, epeletan daude, masifikaziorik gabe, eurek nahi duten musikarekin, nahi duten lagunekin, nahi duten moduan. Seguru nago, gainera, lokalak osasunerako sanoagoak direla herritik bueltaka ibiltzea baino: tabernako beroan sartu, kanpora irten eta euria, hurrengo tabernan aire girotua...
Aldatu egin dira ohiturak, baina ez da hori kontua: jendea egon, badago; ez dakiguna da non. Hori galdetzen duzunean, esaten dizute jendea beste nonbaitera joan dela, baina bigarren herri horretara bazoaz ez duzu lehenengoan baino askoz ere giro handiagoa topatuko, eta, edozelan ere, batean zein bestean, jende eta giro gutxiago topatuko duzu aurreko urteetan baino.
Kontua da, aurreko ostiralean, hiru kontzertu egon zirela herrian: Arean, Gari eta Kokein, zein baino zein interesgarriagoa. Arean ikustera heldu ez banintzen ere, 40-50 bat pertsona geunden Gari eta Kokein ikusten. Non eta 30.000 biztanleko herri batean.
Hori ikusita, lagunen artean kezka sortu zen, eta kezka ez zen jakitea jendea non sartzen den. Gure kezka zen jakitea zer gertatuko litzatekeen Euskal Herritik kanpoko beste edozein lekutan dohainik jartzen badituzu, esan dezagun, Arean, Gari eta Kokein taldeen kalitateko beste hiru talde, edo horiek hirurak.
Ez dakit den erraztasunera ohitu garela eta uste dugula kontzertuek derrigorrez izan behar dutela dohakoak, edo, alderantziz, uste dugula kontzertuak dohakoak direnez ez direla hain onak. Edo, aurreko batean esan nuen moduan, munduko talderik entzutetsuena ekarri behar dela bostehun pertsona biltzeko eszenatokiaren aurrean (asko ari al naiz eskatzen?).
Berez, aisialdia okupatzeko moduei buruzko kezka bat izan zitekeen hau, edo gazteen ohitura berriei buruzko galdera, baina, atze-atzean, kulturaren definizio baten bila nabilela uste dut, izan ere, kalitatezko kultura jendearen eskuetan jarri eta jendeak hartzen ez duenean, definizio guztiak zulora doaz.
Neri gauzatxo hauek etortzen zaizkit burura, boteprontoan:
Alde batetik, duela oso urte gutxi, pentsaezina zan gazteak lokaletan biltzea. Ez zieten lagatzen. Orain gurasoek oso gogoz kontra lagatzen diete; gizartearen inertziak horretara eramanda, sufrimentu ordu askoren ordaina pagatuz (zertan ote dabiltza hor barruan? drogatu egiten ote dira? sexu-grupala praktikatzen ote dute??)... Baina lagatzen diete. Lokalena guztiz zabalduta dago.
Lokalak, kalearen ordezko merkea bihurtu dira askorentzat. Alkoholaren prezioaz zer esan? Tabernaz taberna ibiltzea luxuzko ohitura bihurtu da. Eta ez da alkoholaren prezioa bakarrik. Erropa (lehengo aldean, gazteek askoz diru gehiago gastatzen dute erropa erosten, modak, tendentziak), teknologia (mp3 reproduzitzaileak, mobilak, ordenagailuak...)... dirua nun gastatu ugari, eta gurasoen iturriak ez du denerako ematen... Tabernaz taberna ibiltzea zerrendan ...x garren dago. Ez lehenengo tokian lehen bezela.
Bestalde, tabernak, harremanetarako zubia ziren. Orain gazte gehienek 120 kontaktu dituzte messengerrean eta hogeirekin esemeseatzen dira. Tabernak, festak, ez dira ezinbesteko zubia ligatzeko, edo harremanak izateko.
Gazte askoren isolamendua ere ekarri du teknologiak, horrekin ere akorda gaitezen, eta erantsi diezaiogun zerrendari. Etxean geratzen dira asko.
Kontzertuetan jende gutxi? Josuk eta Ibanek diotena tajuzkoa iruditzen zait. Eta bai, ikusleak ordaintzen duenean, artista behartuta sentitzen da esmeratzera. Doakoa danean... Ez dakit ba.
Eta aupa Julen!