Kakarraldoak

Gainontzeko ziklisten ezintasuna ikusita, Ariege inguruko beroaren esku utzi dugu Tourraren etorkizuna, baina naturak ere ezin du Armstrongen naturaz gaindiko fenomenoa gainditu, eta, aspertuta, Ramonek garai ikusgarriagoak ekarri ditu gogora. Kolonbiarrekin gogoratu da, eta aspaldi entzun gabeko izenak botatzen hasi da arrosarioan. Eta ezerezari begira geratzen zen, ze, iragana gogoratzean, zeri begiratuko zion bestela, ezerezari ez bazen?

Kolonbiarrak, eta gero venezuelarrak eta mexikarrak, baina batez ere kolonbiarrak Europara heldu zirenean, barre egiten genien euren izenei. Euren taldeen izenei ere bai: Ryalcao - Manzana Postobón edo Café de Colombia. Izen barregarriagoak zeuden inguruan (Dormilón, Hueso... Oraingo Relax ez da oso izen serioa txirrindulari talde batentzat), baina guk haiei barre. Coca-cola botiletako txapen barrualdeak hemengo ziklisten irudiekin betetzen genituen, eta "iturritan" jolasten ginen, klarionarekin kalean zirkuituak marraztu eta "iturriak" marra haien barrutik eramanda. Iturriak txapak ziren. Beste leku batzuetan "txapetan" jolasten zen, baina guk "iturritan" egiten genuen, Iturrigorri gaseosaren txapengatik. Aipatu orain ume bati "txapa", "kale" eta "jolas" hitzak, eta esango dizu kalean jolastea txapa bat dela, eta nahiago duela Pro-Cycling Managerrean aritzea play-arekin, eta kalea klarionaz marraztea ganberrada hutsa dela.

Kontuak kontu, Kolonbiako kakarraldoekin gogoratu gara gaur. Lucho Herrera Jardineritoa, Edgar Corredor, Fabio Parra, Pablo Wilches, Nestor Mora, Carlos Jaramillo, Henry Cárdenas eta Patrocinio Jiménez. Gero Oliverio Rincón eta Abelardo Rondón etorri ziren, eta Alvaro Mejía, edo, oraintsuago, Nelson Cacaíto Rodríguez, Chepe González, Victor Hugo Peña, Félix Cárdenas, Santiago Botero, Mauricio Ardila, Iván Parra, edo José Rujano. Baina ez da gauza bera, ez dira kakarraldoak.

Kondairak dio beltzaran haiek tristurak jota desagertu zirela, sorterria gogoan. Malenkoniak hil zituen kakarraldoak, parkeetako beltxargak hiltzen diren moduan bikotekidea hiltzen zaienean. Eta hegoak zabaldu eta joan egin ziren, Fusagasugá edo Cundinamarca izeneko lekuetara, eta iturrietan haien aurpegiak jarri gabe geratu ginen. Desagertu egin ziren, eta kondairak dio, uztaileko egun kolonbiarretan, goizeko 9etan langile guztiak tabernara doazenean Tourreko etapa amaiera ikustera, Jardineritoak etxeko lorategia zaintzen duela, eta landareetan gora eginez kakarraldo bat ikusten duenean oroitzapenen bat etortzen zaiola, lausoegia hala ere.