Barrenkale (II)
Begiak zabalik, kieto, hormaren kontra egon nintzen horietako batean, nire ezkerreko belarriaren ondotik neska batek oihu egin zuen: "Vaneeeeee!". Bera zen. Izan behar zuen. Patxik abisatu zidan, eta, geroztik, sarritan ikusi dut. Ezagutu, lehen ere ezagutzen nuen, baina izena jartzea falta zitzaidan, eta hori Patxiri zor diot. Vanessa ez dela neska bakarra esan zidan: Vanessa, Vanessak direla, azken tribu handia. Esan zidan kontuz ibili behar nuela eurekin, sorginak zirela. Erretratua zehatza zen oso: plataformak, dena ondo markatzen duten kanpaidun praka arrosak, piercingdun zilborra agerian uzten duen kamixeta laburra, ile lisua (aukeran, ile beltz naturala, botilako hori barrakeroa edo metxa laranjak fondo beltzaren gainean) eta uztai formako belarritakoak. Beste pista bat ere eman zidan: Vanessak, askotan, ez dira Vanessa deitzen, baina beti egongo da Vanessaren bat tartean, tribuko gurua, hain zuzen. Gainontzekoak Ainara deituko dira, esate baterako. Eta derrigorrezkoa: euren artean oihuka komunikatzen dira, esku batean zigarroa daramatela, besoa -erakunde autonomo hori- altuera erdian balantzaka, parean tokatzen zaien edonor erretzeko puntuan. Iturri fidagarrietatik jakin dudanez, Vanessa batek zigarroarekin erretzen bazaitu, zugana joan eta alkandora astintzen dizu errautsa kentzeko, eta lehenengo kontaktu hori galbidea da: maitemindu egiten zara berarekin, alkandora astintzeko modu horrekin, bere azazkal pintatu eta ipurdi estuarekin, kamixeta laburraren azpitik irteten den gerri txitxiarekin, eta orduan akabera da: zu bere Charly bihurtzen zara apurka-apurka, eta denbora gutxi beharko duzu plastikozko praka eta jaka zuriak erabiltzen hasteko, eta betaurreko ilunak, eta ilea bale-koipez bustiko duzu eta rottweiler bat paseatuko duzu Zazpi Kaleetatik, eta zeure burua tunningduko duzu, eta Gueñesko kartingeko bazkide egingo zara, eta kotxeko antenatik sokatxo laranja bat zintzilikatuko duzu, eta okerrena da Vanessarekin seko maiteminduko zarela, eta okerragoa akaso: bera ere zurekin seko maiteminduko dela.
aukera bakarra geratzen jaku arrisku horreetatik libratzeko: Alde Zaharretik aldendu eta indiar erreserba bat sortu Bilboko beste tokiren baten, ondino Vanessek kolonizatu bako bazterrik lotu ezkero... Piloa gustatu jat, askok sentitu dogun sentimendu kontraesankorra ezin da hobeto kontatu. Pololoak liburu parebakoan dagoen PoLolitaren irudia berbetan ipinita :-D zahar lizunak bilakatzeko prozesuan ete gagoz?