Harategizar (II)

Gau gosez begiratu diot erlojuari, baina seiak ere ez ziren. Hanka bat sartu dut Kebabean, baina zalantzan geratu naiz, ez ote dudan denbora gehiegi pasatu beharko han, eta ez ote den tipo okrea moskeatuko, pentsatuz zer egiten dudan hainbeste denbora (batek daki noiz ixten duen Kebaba) poleo menta batekin. Hori pentsatu dut, baina okre jauna begira nuen, eta, beraz, hanka atera dut. Bururatu zait hobe zela katedralaren aurreko banku batean jartzea, eta handik bijilatzea. Baina pentsatu dut hiru ordu plazan jarrita, poleo mentarik gabe, luze egingo zitzaidala. Eta hanka Kebabean sartu dut, eta bestea ere atzetik joan zaio.

Gizon okreak ez du ezer esan, baina pentsatu du: "aupa". Eta nik ere ez dut ezer esan, baina antzeko zerbait pentsatu dut. Begira geratu zait, eta nik, pentsamenduarekin, esan diot "poleo menta", eta, begira-begira eta ahoa zabaldu barik, erantzun dit ez daukala, eta zerbeza bat atera dit, justu gutxien nahi nuena.

"Zertara etorri zara, gafas?", galdetu dit, pentsamenduarekin. Lotsatuta, konturatu naiz ezin niola esan –pentsamenduarekin-, "zu jarraitzera, Kebaba ixten duzunean"; eta esan diot, esan barik jakina, "perutar bat jarraitzera". Txarto begiratu nau, oso txarto. Bere pentsamendurik ilunenarekin, esan dit: "hemen ez dago perutarrik". Eta gehitu du: "perutarrak kalean daude, hemen ez. Perutarrek ez dute kebabik jaten".

Eta kalera irten naiz edan nahi ez nuen zerbeza edan barik, eta ez zait asko kostatu perutar bat aurkitzea. Jarraitu egin dut, eskaparateen aurretik eta kale izkinetatik. Jarraitu dut ibai ertzetik eta auzo beltzetatik. Jarraitu dut, eta, hamaika bueltaren ostean, Harategizarrera bueltatu da, lokutoriora. Eta, lokutoriotik, Peruraino joan da. Eta jarraitu dut, baina fronteran, polizia batek, paperak eskatu dizkit. Eta nik ez neukan.

"Peruk polita dirudi fronteratik", aitortu diot, pentsamenduarekin, Kebabeko okreari.