Ugaritasuna arazo: blogen kasua

Esan liteke blogaren funtsa askatasuna dela eta berdintasuna, gure jendartean behintzat, gaur egun ezinbestekoak diruditen mugen barruan noski, guztia baitago gutxi-asko Begi Handiren baten kontrolpean. Hezkuntza derrigorrezkoa denez ia hiritar guztiek dakite edo aurki jakingo dute idazten eta irakurtzen, laster edonork izango du blog bat sortzeko eskubidea zein ahalmena, doan baita. Are gehiago, idazten jakitea ere ez da beharrezko, bai baititugu argazki blogak, Irigoien “tximino”rena esaterako eibarnauten komunitatean.

Beraz, Euskal Herrian edonork sor lezake blog bat ia edozertarako.

Hori bat dator mundu osoan dabilen joera nabarmen batekin, ugaltzearekin, albisteak, idazkiak, arte lanak, blogetan sar litezkeen edukiak eta internet konexioak eta ordenagailuak, telebistak nahiz telebista kateak, eta halaber jendea, eta hortaz baita blogari posibleak ere.

Gure aurreiritzi demokratiko berdinzaleek pozik hartzen dute hori guztia.

Eta berez zoriontsu direnek ez dute arazorik, ezta berez aktiboak direnek ere.

Arazoa sorkuraz goibel eta pasibo garenok dugu.

Goibel garen aldetik, ezin dugu burutik kendu telebista kate guztiak ezagut ez ditzakegun bezala, ezta egunkari guztiak irakurri ere, ezin garela blog guztietara hurbildu, ezta euskal blogosfera osora ere bere apalean, lan arrunt bat badugu bederen, ordutegi arrunt batekin. Gainera hilkorrak gara, gure denbora mugatua da, eta etsi beharra dago: munduko blogik zoragarrienak ezagutu gabe hilko gara ziur aski eta egitate horrek are malenkoniatsuago gaitu paratzen.

Pasibo garen aldetik, berriz, joera dugu telebistaren aurrean etzan eta zortzi ordu barru gure buruari zer arraio ibili garen galdetu eta erantzun behar izateko Tomate, Rebelde Way, Estitxu eta Joana, Andoni eta Laura, berriro ingresatu dute Rocío Jurado, Rociíto eta Paquirrín beraz kezkaturik, orobat Antonio David, normala den bezala, gero eta koloretsuagoak dira Raquel Mosqueraren haluzinazioak, Wazemankekoak gorriz jantzi dira...; alboan dituzu zuzendu beharreko azterketak eta zapuzturik jaikiko zara.

Blogek, hain direnez ugariak, telebistek baino kontu interesgarriagoak eskain ditzakete; hala ere, pasiboak hasi egingo gara Gauez eta azpikeriaz, Kixmi, Mundekar Baten Bitakora, Garagoittiko Orakulua, Harribolasetik zuzenean, Olegario Makarrovski, Anorexics.net (anorexiaren apologia egiten duena, bigarren hezkuntzakoen artean gogokoenetakoa), hau eta bestea eta beste hura, eta azkenean berdin, erdi lo, ezer zuzen ulertzeko gai ez, bitartean alabak papagaitxoa bizirik erretzen.

Blogen definiziozko ugaritasunak arima berez pasiboa dugunoi dakarkigun arriskuetako bat, horrenbestez, sekulan deus ez egitea da, besterena irakurri edo ikusi baino ez. Eta beharrezkoa da noski munduko arima gehienak hein batean pasibo izan daitezen, orekari eustearren, bestela inork ez luke ezer irakurriko, nor bere blogintza autistan murgilduta. Baina Informazioaren Teoriaren arabera bada geuregana ditzakegun datuentzat muga jakin bat: behin hori gainditurik gehiegizko datuek ito egiten gaituzte, ezgauza bilakarazten edozer asmatzeko. Halatan, baten batek zioen gaur egungo gerren artean zerbait egiteko aukera eta ahalmena dutenen eta egonean egon eta pairatu beste erremediorik ez dutenen artekoa dela esanguratsuenetakoa.