Diseinua eta erabilgarritasuna

Ezagutzen al dituzue Jaques Carelmanen objetu inposibleak? Carelmanek egunero erabiltzen diren gauzak hartu eta eraldatuz gauza erabiltezinak bihurtzen ditu. Carelmanena, artelana da.

Ikusi al duzue Kutxak atera daban egutegia?

Sormena Gipuzkoan du izenburua. Nere lankideak oso harro daude Eibarren egindako bi diseinu agertzen direlako. Bata, 1936an J.Olave eta J.Ostolazak diseinatutako grapadora eta bestea, David Olañetak 1932an diseinatutako sakakortxoa.

Ez nekien sakakortxoetan erregea den hori Eibarren diseinatua zegoela, harro egoteko modukua da bai. Beste hilabete batzutan Chillida, Balenciaga, La cuchara de San Telmo eta abar... agertzen dira.

Baina zelan diseinatu dute egutegi beltz bat? Ke horror! Nun apuntatuko dut noiz tokatzen zaidan eskailera, medikuak, urtebetetzeak, hilerokoa, ...

Purrustaka hasi naizenean bateronbatek zilarrezko boligrafoak esistitzen direla esan dit baina hori da, hain zuzen ere, diseinatzaile askok egiten duten akatsa. Erabilgarritasuna estetikaren mesedetan saldu. Erabiltzaileak ez du zertan esfortsurik egin behar guk diseinatutako zerbait erabili ahal izateko, beste norbaitek hobeto diseinatu duen hura aukeratuko du eta kitto. kasu honetan Laboraleko kalendarixua.

Diseinuak erabilgarriak izan behar dira, bestela diseinu txarrak dira. Eta diseinuari buruzko egutegi hau oso oso txarra da.

Diseinu polit eta erabilgarrien eztabaida honetan oso famosoa da Philippe Stark-en esprimidoria.

Diseinu eskoletan diseinu on eta objetu erabilgarri gisa azpimarratzen omen da. Nik sukaldean barik salako apalean ipiniko nuke lehenago, baina itxuraz ondo ateratzen du naranjen zukua.

Halere neri Stark-en diseinuetan beste hau gustatzen jata. Ez dut erlojurik erabiltzen baina hau gustora eramango nuke. Entzun, Olentzero?