Gure blog literario bakarra
Ostiralean Blogak eta literatura hitzaldia egin zen Donostian, eta zain nago interneten ere ager daitezen han esandakoak. Ez nintzen joan, ez ordea interes faltagatik. Niri ere deitu zidaten hitzaldi horretan parte hartzeko, baina ezetz esan nien, hori ere ari bainaiz ikasten.
Beraz, ez neukan asmorik gai honi buruz idazteko ere, baina joandako astean zerbait harrigarria gertatu zen euskal blogosferan, eta horrek eraman nau testu hau idaztera. Kontua da pasa den astean sortu zela euskal blog literario bakarra, eta hori zen esan nahi nuena: blog literario bakarra dugula, eta gainontzeko guztiak, nahi dugun izen eta abizenekin, izan daitezkeela literaturari buruzko blogak, idazleek idatzitako blogak edo nahi dugun guztia, baina bakarra ere ez dela blog literarioa: hain izen ponpoxoa duen zerarik ez dago euskal blogosferan. Edo bai, orain bai: ostiralean, Luistxo Fernandezek Estilo ariketak bloga sortu zuen, gogo biziz irakurri nituen lehenengo hiru "post"-ak, eta egiaztatu nuen susmatzen nuena: blog literarioa dela, petoa eta bakarra.
Aurretik eman zen beste saiakera bat, nahiz eta hura ez zen bloga izan, Koldo Izagirre nobela bat idazten saiatu zenean denen bistara, internet bitartez eta jendearen iritziak jasoz. Ez zen bloga, baina antzeko zerbait bai. Baina gero, blogak sortu, eta horrelako zerbait egiteko bidea inoiz baino errazagoa izan denean, inor ez da ausartu. Ulertzen dut, beste alde batetik: nik neuk ez nuke zoratuta ere idatziko nobela bat jendearen aurrean.
Hain zuzen ere, eta blog literarioaren definizio arin eta birritan pentsatu gabeko bat egin beharko banu, horixe dela esango nuke:
- Sortu ahala, jendearen aurrean publikatzea.
- Osotasun bat daukan obra bat publikatzea, dela nobela, poesia, itzulpena edo dena delakoa.
- Testuaren tripak erakustea.
- Ez derrigorrez, baina interesgarria da autoreak berak testu horri buruzko argibideak ematea; zergatik jarri duen hau edo bestea.
Beste adibide bat Markos Zapiain filosofoaren Etakideen ametsak izeneko sail harrigarri eta flipantea da. Bere horretan hartuta, hori blog literarioen barruan sartuko nuke.
Luistxok oso argi esan du zein izango den bere blog sortu berriaren helburua: "Pixkanaka testu horiek pikatzea erabaki dut, eta blog probisional honetan itsatsiko ditut. Hemen geratuko dira nire itzulpen saio horiek, kontestuan jarrita beste bertsio batzuekin. Amaitzen dudanean transkribatze lana, ez da beste post-ik izango". Nire ustez, planteatu duen helburuarekin soilik, blog literario baten definiziora (nire definiziora, hori ere eztabaidagarria baita) asko hurbildu da Luistxo: testuak dauden bezala transkribatzea, testuak kontestuan jartzea eta blog hori soilik testu horietarako erabiltzea.
Merezi du Luistxok Estilo ariketak blogean argitaratzen dituen testuen irakurketa patxadatsua egitea, ez soilik itzulpengintzan saiatu nahi duen edozeinentzat duten interesagatik, ezpada literaturan saiakerak egin nahi dituenak ere bertan klabe asko topatuko dituelako, testuen sorreraz.
Ez daukat putaidearik ze kristotaz ari zareten baina badirudi Zinea bigarren gerrateko filmetara murrizten ari zaretela. Eta bigarren gerrateko filmak, amerikano eta alemanetara, eta hauek on eta gaiztoetara; irabazi eta galtzera.
Literario hitzaren anbiguetatea ez da zirraragarria, beraz zergatik ez ditugu gauzak argitzen? Urtean gizaki batek endakitzenbat tona zerrikeria pilatzen du bere auzoko kontenedorean, baina oraindik ere gai da, interneti esker, beste hainbeste zabor pilatzeko bere blogean. Honi kiratsa dario, Andereak, hau kaka da. Kaka zahar haundi bat, oraindik kea dariola.
Batzuek konpresak gordetzen dituzte, eta beste batzuek ortzadarrak eta maitearen begirada. Linuxaren ikaragarrizko abantailak hemen, eta pedante onanistak zodiakean han. Hau zorakeria bat da, eta gu, tratamentu profesionalei uko egiten diegun eskizofrenikoak. Horrela ez gara sendatuko, baina bitartean, hemen jarraituko dugu Diogenesenak eta bi pilatzen.
Esan bezala:
kaka zahar haundi bat da hau , Jaunak. Eta dena guretzako da. Dena-dena guretzako.
Blogak. Zaborraren literatura.