Verdes
Lagun batek esan dit lagun batek esan diola bihar itxiko dutela Verdes liburu-denda.
Banekien laster zirela ixtekoak, baina albistea egun biko aurrerapenarekin heldu zait. Egun biko arnasestuarekin, hobeto esanda: Verdesen aurretik pasatu eta sartu ez garen aldi guztiak errekuperatzeko denbora laburregia da egun bi.
Gustuko nuen Verdes. Txiki-txikitatik ezagutzen dut, beti hor, beti presente. Zazpi Kaleetara joan eta hantxe zegoen. Kostatu egiten zitzaidan Zazpi Kaleetan orientatzea, baina zapatak erostera joaten ginen bakoitzean banekien zapata-dendaren ondoan letra handiko kartel hura, VERDES hura zegoela. Ez nekien non, ze kaletan zegoen, baina zapatak erostera joatea zen jakitea Verdes liburu-dendaren paretik pasatuko ginela. Eta sartu ere egingo ginela, eta zerbait erosi. Eta hori gauza handia zen.
Duela gutxi, beste lagun batek Verdesen propagandako papeltxo bat eman zidan, ximurtua eta berdea, uste dut 1977koa edo. Etxean daukat, gordeta.
Liburu-denda historikoa da Verdes. Uste dut Atxagak sarritan aipatzen duela Arestiri buruz ari denean, zelan bera Bilbon egon zenean Aresti ezagutu zuen, eta zelan Arestik idaztera animatu zuen eta zelan esan zion idazle ona izango zela. Buruz ari naiz, baina eskua jarriko nuke hori dena Verdesen inguruan izan zela. Ea norbaitek detaile gehiagorekin esan dezakeen.
Euskararen Corpusean "Verdes" hitza sartuta ere, hortxe dago, Xabier Gereñoren "Euskal espioiak nazien aurka" 1988ko liburuan:
-Tere Verdes-ekin hitz egingo dut.
-Tere Verdes?
-Bai, Verdes liburudendakoa. Agian hark lagunduko zaitu...
Mila istorio eta mila historia Verdes liburu-dendaren inguruan. Istorio pertsonalak, inora ez doazenak, inori ardura ez zaizkionak. Historia, berriz, euskal literaturaren historia, gure historia.
Orain itxi egingo dute. Bertan beste dendaren bat jarriko dute, pentsatzen dut. Eta gero, denborarekin, ahaztu egingo zaigu han liburu-denda bat zegoela, han liburuak saltzen zirela. Eta saltzen zirela, gainera, euskaraz eta tratu atseginarekin. Ahaztu egingo zaigu.
Horregatik, nik azken agurra egingo diot bihar. Goizean joango naiz, eta argazki kamera eramango dut. Hiltzera doazenekin egiten den bezala, azkenekoz bisitatuko dut eta saiatuko naiz oroimenean betiko mantentzen liburu-denda horren irudia.
Bere partez moda-denda bat jartzen dutenean ere, soinekoen artean liburuen usaina hartzeko.
Atzo zabaldu dabe Zamudioko atarian, "Borda" zaneko aurre-aurrean, Elkar-ren makrodenda barria. Verdes jaunak XX. mende hasikeran beste inprimategi bat eukan tokitik oso gertu (Gurutze kalean ei eukan,Posta kalekoaz gain).
Gaur bisitau dot. Dotorea, neuretzat etxetik hurbil eta beraz enaz Urretxindorrara jun behar izango, askotan ez behintzat.
Baina kontu zahar bategaz topau dot gaur, barriro be (Urretxindorran edo Bilintx-en gertatzen dan legez). "Euskal Gaiak" saila paratu dabe goiko solairuan eta, berton, noski "euskal" gauza guztiak sartu dituzte: hasi beste hizkuntza bateko liburu euskaratuetatik, segi euskaraz idatzitako elebarriekin, eta amaitu euskarazko Munduko atlasekin. Harrapa ezak/n! "Euskal Musika"gaz, beste hainbeste: Valverde eta enparauetatik Kuraiaraino.
Noz demontre sailkatuko ditugu gauzak gaika eta egileka, baina erdaraz eta euskarazkoak batera? Zergaitik igo behar ditugu eskailerak euskaradunok "euskal gaiak" sailera igoteko erdaldunak eroso-eroso kale mailako solairuan liburuak begiratzen dituzten bitartean? Agian galdera honen erantzuna da euskaldunak oso mendizaleak garela eta eskailerak igotea maite dogula, ganera mendiko gauzak be goian dagoz...
Asuntoa da badela garaia erdaldunek, ustekabean, Jon Alonsok itzulitako Julio Cortazarren "antologia apetatsua" topatzeko Cortazarren gainontzeko liburuekin batera, adibidez. Edo best-sellerren artean "Lotsaizuna" Nobel sariduna kausitzea, Coetzerena. Edo "R" sailean, Rolling Stones-en diskoekin batera Ruper Ordorikaren CDak be aurkitzea.
Bien bitartean, euskaldunok ikustezinak izaten segiduko dogu. Baita "Elkar" megadendetan be.