Artekale (I)

Badaezpadan, ez larregi fidatu taberna bi baino ez dituzten kaleekin. Taberna bi eta hogeita hamar arropa dendatik gora, holako kaleekin ez fidatu, badaezpadan. Egia esan, tabernak ere ez dira, baizik eta degustazioak. Gustura egingo nizueke berba degustazioei buruz, baina ez gaur: kale bat harago, Dendarikalen, izango dugu aukera hoberik.

Metro-zulotik irten eta, Unamuno plazan zaudela ez bazeneki, Montparnassen ere imajina dezakezu zure burua, metroaren ahoan akordeoia jotzen egoten den ijitoari esker. Begi bi hauek ikusitakoarekin fidatzen bazarete, kontatuko dizuet aurreko batean mutil itsu bat, hogeita bost urte ingurukoa, dantzan ikusi nuela ijito akordeoilariaren aurrean, bueltaka eta bueltaka ziba baten moduan, besoak airean solte. Begi zuriak zabal-zabalik zituen, beharbada hobeto entzuteko. Horrelakoak ikusten dira, Unamunon eta Montparnassen, edo igual bakarrik Unamunon, mitoek ere asko baitute gezurretik.

Gero, Montparnasserekin segituan ahazten zara, eta larregi ez fidatzen hasi behar duzu, taberna bi baino ez dituen kalera sartzean. Hau ez da Somera, hau konkistatuta dago, ez dago adin eta giro desberdinak lotzen dituen zubirik, eta eskaparateei begira konturatzen zara okerreko kalean zaudela, handiegi eta zaharregi geratzen zaizkizun arropa horiek ikusten dituzunean salgai.

Baina kale guztiek dute esperantza printza bat, eta albotik pasatu zaizu orain, zu koadernoan zerbait apuntatzera joan zarenean. Esperantza ilehori bat, kasu honetan. Ez dakizu gehiago: ilehoria dela eta, albotik pasatzean, haren adatsak masaila laztandu dizula. Gero ez dago gehiago: ez airean zintzilik geratutako perfumerik ez ezer. Bakarrik dakizu ilehoria dela. Aurpegia ere ez diozu ikusi, aurrean duzun arren. Eta, probabilitateen legearekin jolasean, pentsatu duzu degustazio bi horietako batera sartzen bada, zu ere sartuko zarela atzetik. Alferrik: arropa denda batean sartu da, jakina. Lehendik ere bazenekien ez zarela fidatu behar taberna bi baino ez dituzten kaleekin.