Edukira salto egin | Salto egin nabigazioara

Tresna pertsonalak

Eibarko peoria, San Blasa baino hobia

Somera (I)

gabiria 2005/01/19 08:40

Somera kaletik ibili naiz paseatzen, Unamuno plazan hasi eta Erriberarantz. Baina leku lasaia behar dut patxadan ikusitakoa patxadaz idazteko. Koadernotxoa badaukat, beti eramaten dudana irekita jakaren poltsiko batean, eta boligrafoa ere poltsiko berean, disimuluan zerbait idazteko. Oinez noala, itsuan, zirriborroak egiten ditut koadernoan, eta gero, letra horiek, hankak tintaz bustitako euli batek idatzitakoak diruditenak, tabernaren baten epelean deszifratzen saiatzen naiz.

Erriberatik gertu taberna zahar txiki bat aurkitu dut. Somera kaleak hori dauka: tabernak ezagunegiak zaizkidala, ezagunak eta gazteak. Eta ez daukat gogorik giro horretan sartzeko, ezin izango nituzke-eta lerro bi segituan idatzi. Konturatu naiz oso taberna klase konkretua behar dudala: lasaia, ez derrigorrez kutrea. Mahaia eta jarlekua izan behar ditu, hori bai. Eta, azkenik, oso garrantzitsua: ahal bada, nik kanpokoa ikusi behar dut, baina kanpokoek ni ez. Aurkitu dudan tabernak, izenik aipatuko ez dudanak, goitik behera betetzen ditu baldintzak, gehigarri batekin: ukitu kutrea duela. Eta niri ikaragarri gustatzen zait hori.

Garai batean argazkiak ateratzen ibiltzen nintzen, eta nire proiekturik handiena Espainiako kutretasunaren trilogia egitea zen. Buruan sartuta neukan, tematuta. Trilogiaren gaiak ziren, batetik, erlijioa: sentitzen nuen Espainian itzelezko pasioz bizi dela erlijioa, eta, batzuetan, kutretasun itzelez. Oso gauza fotogenikoa da kutretasuna, zer esanik ez erlijioarekin nahasten denean. Bigarren gaia zezenak ziren, eta horren inguruko guztia. Eta hirugarrena, gehien erakartzen ninduena, bazkalosteko giroa, bere domino, puru eta guzti. Beste gai askorekin ere osa nezakeen trilogia, baina hiru horiekin egiten nuen amets, gazte eta zoro.

Tabernan, nire mahaiaren atzean, makina txanponjale bat. Emakume bat jokoan, eta hamar bat urteko semea alboan. Semeak errieta egin dio: “¡ama, tienes que conseguir cofres, no campanas!”. Garai batean argazki bat egingo nieke, zuri-beltzean. Lotsabakoagoa nintzen. Orain hobeto nabil, eta nire koadernotxoan jasotzen dut mundua, isil-isilik, guztiz ikusezin.

etiketak: Bertan Bilbo
Jaio
Jaio dio:
2005/01/19 15:13

Kontuz kaktusaren arantzekin. Kontuz Arantzaren kaktusarekin. Kontua da kaktusak arantzak dituen bezala, lagun batek esan didala lagun batek esan diola Arantzak ere kaktusa duela... Eta abar. ZORIONAK!

Julen
Julen dio:
2005/01/19 14:44

Eskerrik askooo... Orain ere isil-isilik, ikusezin, pasatu nahi nuen trantzea, baina blogean ere ezin da, bistan denez! Eskerrik asko, beraz. Lanean opari bat aurkitu dut mahai gainean, plastiko baten barruan sartuta. Luzanga zen, eta pentsatu dut -inozoa ni- txakolin botila bat zela, goiko aldea (plastikoaren barruan beti ere) berdexka zen eta. Bada, hartu dut botila lepotik eta... iepa!! zer da hau! pintxatu!! Zer izango eta, txakolina izan beharrean, kaktus faliforme bat izan da oparia.

kortxopan
kortxopan dio:
2005/01/19 13:10

ZORIONAK JULEN,32 URTE!!

satortzulo
satortzulo dio:
2005/01/19 12:55

kontua duk xahartzen hasi haizela eta ondorioz "kategoria" hartzen, ni ere gustorago izaten nauk halako tabernetan; baina kaieraren ordez, disimulatzeko edo, egunkaria eskuetan

Joxe Aranzabal
Joxe Aranzabal dio:
2005/01/19 17:28

Harry Potter-ek bere aitak oparitutako kaparekin nola, zu ere ikusezin bihurtzen zara behatzailearen trikimailuak erabilita. Horri esker, eta barruan duzun idazleak eraginda, ederto jasotzen duzu munduaren berri. Nik, behintzat, oso pozik irakurtzen ditut horrelako irteeretan egiten dituzun kronikak.

Txakolinaren mira baduzu, egun egokia duzu gurari hori asetzeko. Zorionak eta urte askotarako!

Julen
Julen dio:
2005/01/19 18:50

Satortzulo bisionario hutsa da: zelan jakin du inork esan barik xahartzen nagoela? idazkerak salatzen ote nau? blogaren kolore laranja honek (traperoak "lorito" deitzen dio) ez al du, ba, gaztetasuna adierazten? Azken batean, onartzeko: bai, xahartzen ari naiz, sator! Beste hirurei ere besarkada handi bana: Kortxo, Karmele eta Joxe, zuek bai zuek!!

Iruzkina gehitu

Erantzuna formulario hau betez utzi dezakezu. Formatua testu arruntarena da. Web eta e-posta helbideak automatikoki klikagarri agertuko dira.

Galdera: Zenbat dira hiru ken lau (idatzi zenbakiz) ?
Erantzuna:
Aurkezpena

Julen Gabiria

Ostiralez jaio nintzen, neguan eta arratsaldean, Estokolmo Sindromea lehenengoz agertu zen urtean. Geroztik, neguko ostiral arratsaldeen beharra izaten dut, batez ere udaberriko astelehen goizetan.