Ahazturaren kontra

(Goierriko Hitza-n etzi, igandean aterako den artikulua)

Abenduak 19: gaur urtebete, beasaindar bat bere automobilaren ondoan bide bazterrean geldirik zegoela, beste gizon bat beregana etorri, pistola atera eta hantxe bertan akabatu zuen.

Hildakoak Jose Atanes zuen izena eta ez nuen ezagutzen. Hiltzaileak ez dakit zer izen duen, dakidan bakarra da ertzaina dela, guztion zergetatik bizi den norbait, ni eta zu eta Jose Atanes babesteko obligazioa zuena, eta horretarako jarri ziotela pistola esku artean.

Galiziar jatorrikoa zen Atanes, Euskal Herrira lan bila etorria, beste asko bezala. Nire auzoko gailegoekin gogoratzen naiz, Atanes abizenekoak horietako batzuk ere, betidaniko herrikide sentitzen ditudanak. Jose Atanesi eta bere familiari ez diegu gure herriko partaide sentitzeko aukera handirik eman, ordea. Ez bakarrik herri-zain ustezko batek garbitu zuelako inongo arrazoirik gabe; horrez gain, ze elkartasun eskaini die gure herriak haren senideei? Ez dut inon entzun omenaldirik egin zaienik, lore-eskaintzarik, barkamen-eskerik

Biktima ahaztua da Jose Atanes. Ez dute hartaz hitzerdirik egin telebistan, ez da lerro askorik bete periodikoetan, ez da politikoen adierazpenik entzun haren gainean. Ezin esan gudari bat zenik ere, odola aberriaren alde emandakoa. Langile bat zen; igual futbola gustatuko zitzaion, Deportivok zer egin duen jakiteko; beharbada baxoerdien euskal ohiturarekin zaletzen hasita zegoen. Ez dakit, eta honezkero ez dut jakingo.

Maite zutenek ez daukate ahaztuta hala ere. Tolosatik Goierri aldera errepidez gatozela, Alegiarako sarrera baino metro batzuk lehenago, kamino ertzeko belar eta zuhaitzen artean lore batzuk daude, plastikoan bilduta, Galiziako bandera pare bat ere bai zintzilik, eta Atanesen argazkia akaso. Behin baino gehiagotan ikusi ditut, baina inoiz ez naiz gelditu patxadan begiratzeko. Arriskutsua izan baitaiteke auto bat bide bazterrean geldituta eta norbait hor zutik, zer suma.