Udaberria etorri delakoan...

Udaberria etorri delakoan, pozik kendu dugu txamarra, jertsea erantzi, eguzki betaurrekoak buru gainean diadema jarri. Soinekoa probatu eta botak gorde. Ibilgona atera, eta tinko eta artez, kalera irten.

Udaberria etorri delakoan, barruko neguari agur esan nahi izan diogu, eguzkiak hezurrak epeltzen dizkigun bitartea, bihotzeko izotza urtuko zaigulakoan, biziberrituko gaituelako ustetan, biziberrituta.

Udaberria etorri delakoan, kaleak gure egin ditugu irribarrez, pausu irmoz. Eguzkiak arimako hotza uxatuko digulakoa aurpegia jarri dugu, eta oreztak irten, gure (x)umetasuna agerian lagata.

Udaberria etorri delakoan, ahalik eta ederren sentitu gara, gogo bekaizti iluna desagertuko zaigulakoan, errainu epelen artean.

Eta udaberria etorri zaigulakoan, esperantzaren bila abiatu gara, neguaren bakardade ankerra atzean laga asmoz, lortuko dugulakoan...