Agur, Oskorri
Asteon konfirmatu da berria: udazken honetan agur esango dio Oskorri taldeak bere ibilbide oparoari. Disgustua eta pena. Izan ere, Oskorri gu guztion bizitzaren soinu bandaren partea da, asko ala gutxi baina ziur ia denok izan dugula une polit edota garrantzitsuren bat Oskorriren kanturen bat entzuten.
Oskorri, zeru gorria. Talde mitikoa, historikoa. Hasieran mesfidantza sortzen zuena ezkertiar, bilbotar eta euskalduna izanda, fededun eta klasiko ez zelako, edo nahiko euskaldun ez zelako. Gorria. Adela bezalakoa. Himno egilea, beraz onarpena lortutakoan, mainstrean bihurtu arte, eta folka eta folklorea mespretxatzen zutenengandik iraindua. Kosmopolita izan nahian, kosmopaleto direnek ere erdeinatua, euskaldunegia zelako. Bide erraza ez baitzuten aukeratu. Baina maite dugunondako, gozagarri eta atsegingarria izan da.
Ezin dut gogoratu noiz entzun nuen lehen aldiz, ezta zein den gehien gustatzen zaidan kanta ere. Hamar ere ezin izango nituzke zerrendatu, horretan jartzen naizen bakoitzean bat gehiago gogoratu eta zerrenda luzeegia bihurtzen zaidalako. Gainera, baliteke bururatutako kantuetako bat ez egotea gogokoenen top horretan, baina esanguratsua izatea bizitako une gozoren bat akordura ekartzen didalako: udalekuetako esnatzeak, jairen bateko erromeria, lagun arteko barreak, maitemin zororen bat...
Aitortu behar dut nire talde gogokoenetako bat izan dela, zuzenean inoiz ikusi ez arren (Tira, agian Euskaldunon Egunkariaren aldeko jairen batean kontzertu erraldoi horietako batean). Hori bai, lehenengo soldatetako batekin “Datorrena datorrela” kasetea erosi nuen, eta buelta-bueltaka erabili, ia kantu guztiak buruz ikasi arte. Gainera, euren kantu bat "Udabarriko lora ederra" Ura diskokoa, izan genuen sintonia Eibarko Matrallako irrati librean izan genuen Albarakia paparrian saioan, nire hastapenak irratian.
Musika tradizionala gogoko dut, oso. Folk zalea naiz, aitortzen dut, eta Oskorrik ondo uztartzen ditu kantu herrikoiak, umorea eta gaur eguneko poeten letrekin. Sekulako lana egin dute taldekideek abesti zaharrak jasotzen eta erakusten. Bestalde, folka uztartu du letra garaikideekin. Eta zelako letrak! Gainera, umorez ere zipriztinduta daude taldearen diskoak. Umeendako musika ere egin du, oraindik Pirritx eta Porrotx minoritarioak zirenean! Album batzuetako portadako argazkiak ere gogoangarriak izan dira.
Baina amaitu da. Denak dauka bukaera. Beharbada, ez merezi zuena, baina denboraren higadura, krisia, mundu aldaketa, musika munduaren noraeza, bere ibilbidea aldatu eta larregi zentratzea Pub Ibiltarian… arrazoiak bat eta mila. Emaitza, ordea, bera. Badoa oholtzetatik baina gure bihotzetako fonotekan izango dugu betiko. Mila esker!
