Josu Leokanne

En 2003 el Juez Del Olmo cerró el periódico Euskaldunon Egunkaria. 5 años después, con motivo del programa Tengo una pregunta para usted, me dirigía a los líderes de los partidos estatales pidiendo una explicación clara:

¿Cómo es posible, en un Estado de Derecho, cerrar un medio de comunicación sin una investigación previa?

Los contínuos cambios de argumentos han demostrado la falta de pruebas concluyentes previas al cierre de este periódico, luego la pregunta era clara: ¿tiene un juez autoridad para cerrar un periódico sin pruebas suficientes para ello? Por supuesto, ese vídeo no llegó a los platós de RTVE, ni hubo respuesta alguna por parte de las autoridades invocadas.

Pues bien, pasados casi 2 años de formular mi pregunta, y a escasos días de que se celebre un juicio cuya base jurídica sigue sin estar clara, mi conclusión es la siguiente:

El Estado español se ve perjudicado por el caso Egunkaria, ya que con el silencio de su clase política -en la que reside el poder legislativo- legitima esta acción del poder judicial que, vistos los acontecimientos, se puede deducir que actuó más por capricho que por aplicación de alguna Ley. Y esta conclusión la valoro como muy grave: España no garantiza los derechos fundamentales de sus ciudadanos, ya que un juez puede tomar medidas cautelares y pasarse 7 años sin dar una justificación a las mismas.

Este tipo de acciones no son propias de un Estado democrático de derecho. La clase política española, muy especialmente la unionista (llámese constitucionalista, centralista, españolista...) debería hacer una profunda reflexión al respecto: no ha sido simplemente un atentado a un medio, ni a sus lectores, ni a los vascos. Cuidado. Ha sido -y está siendo- contraproducente para la defensa de derechos fundamentales en España. Algo que debería doler muy especialmente a quienes defienden la Constitución.

Actualización 12/04/2010

Absueltos los 5 acusados en el primer jucio. Y traigo aquí una perla extraída de la Sentencia del juicio a Egunkaria:

La suspensión provisional no tiene cobertura constitucional directa, pues en la Constitución solo se regula el secuestro como injerencia de los poderes públicos en la actividad de publicaciones y otros medios de información, medida que exige una resolución judicial motivada, protegiendo así los derechos
relacionados con la libertad de expresión e información (art. 20.5 y 20.2 CE)y prohíbe todo tipo de censura previa.

Texto completo de la sentencia en Sustatu.com

De interés:
Juicio a Egunkaria. Blog de Luistxo Fernandez sobre este caso, en español.
Plataforma de Madrid en apoyo a Egunkaria.

Izan dira joandako urtebete honetan omenaldi gehiago, batzuk auzolanean antolatutako kontzertuak, besteak kantu-afari soilak, eta lepoa jokatuko nuke berotasun gehiago izan dela guztietan, atzo, ekitaldi ofizialenean, sentitutako hoztasun deserosoarekin alderatuta.

Parte hartu duten artistei errespetu osoz, iruditu zait ekitaldiak hunkigarriagoa behar zuela izan. Laboa entzutean izugarrizko adrenalina deskargak izaten ditut, izugarrizko barne-dardarak sortzen dizkit Laboak, eta gaurkoan... ez dut ikusi ETB3n emandako dokumentala, baina apustu egingo nuke zirraragarriagoa izan dela.

Dezepzionatuta irten naiz, bi zentzutan:

Batetik, antolakuntza. Eszenatokiaren antolakuntzan akats dexente: Odon Elorza irten da Marisol Bastida alargunari domina jartzera, eta ez du lortu dominaren soka soltatzea (neska batek irten behar izan du laguntzera). Lotzeko ere, kostatu zaio. Gero, bere mikrofonoa ez zebilen. Euskarazko diskurtsoa irakurria, entsaiatua eta naturaltasunik gabekoa. Gazteleraz odonago aritu da.

Kantu bat eta bestearen artean denbora dexente. Egon da momentu bat zeinetan Victoria Eugenia oilotegi bilakatu den, jende guztia hasi baita berriketan, ikuskizunak une horretan izan duen etenaldian aspertuta.

DJak ari ziren bitartean, tekniko bat kableak ondo ote zeuden... Eta abar.

Bestetik, maila artistikoa. Beste zerbait espero nuen, zerbait hunkigarriagoa. Taldez talde:

• Iñaki Salvador eta bere taldea: bueno, fliskorno batekin aritu dira, eta azaldu du zein berezia zen fliskornoa Laboarentzat, bere aitak jotzen zuelako Bandan... tira, bale, justifikatuta. Baina bukatu duenean, nire lagunari belarrira esan diodana: Laboaren ahotsa entzutea bezalakorik ez.
• DJ Makala. Iruditu zait egin duen adaptazioak balio dezakeela bideoartea egiteko horrekin, edo La pelota vasca filmaren ildoko zerbait artistikoa egiteko. Baina dj-ak hor ikusten... Laboaren musika apurtzea baino ez zirudien horrek.
• Lain. Ondo ibili dira, uste dut baduela etorkizunik talde honek, baina antzematen zitzaien amateurrak direla. Edo hori iruditu zait. Talde hori entzuna neukan noizbait, baina ez ditut larregi ezagutzen.
• Xabi San Sebastian. Ederto, baina ez dakit, falta zitzaion zerbait. Laboa bakarra zen eta bere kantuak ez dira gauza bera beste ahots batean. Laboak zuen ahots umilak hustu egiten zidan barrutik. Esango nuke ez zuela bere indar guztia adierazten (nire paranoia bat eta musikaz gutxi jakinda diot) eta horrek hustu egiten ninduen. Ez dakit lortzen dudan espresatzea sentimendu hori.
• Ken Zazpi. Izugarri. Ahotsa eta kitarra bakarrik. Gure alboan zegoen neska, negarrez. Lehenengo euren kantu bat bota dute, Zapalduen olerkia. Ez nekien kantu hau Laboaren obran inspiratuta egin zutenik. Eta gero Izarren hautsa. Kantu honen bertsio bat du Ken Zazpik, baina Laboaren estiloa errespetatuz kantatu dute, eta izugarria izan da: hemen bai, dardarak, emozioak, malko batzuk zenbaitzuek. Txalo gehien hauek jaso dute.
• Gose. Besterik gabe... DJekin esandakoa errepikatuko nuke: lan ausarta egin dute, baina Baga Bigari bere indar guztia kendu diote adaptazio horrekin.
  
  

Laboaren alargun Marisol Bastidaren diskurtsotik, bi gauza aipatuko nituzke:

• Mikel bera zubi bat zen. Eta nahi luke hala izaten jarraitzea, bere obraren bidez. Izatez, zubi bati artistaren izena eman dio Donostiako Udalak, Loiolako erriberako auzo berria eta Cristina Enea parkea batzen duena.
• Bere obrak, eta Mikelek, bizitza defendatzen zuen. "Libertate indibidualak" defendatzen zituen, baina baita "libertate kolektiboak" (libertate hitza erabili du, testualki, ez askatasun).

Nire uste apalean, gehiago merezi zuen Laboak. Nirekin joan den lagunak ere esan dit, ez zidala iritzia eman nahi, klasikoegia dela pentsatuko nuelakoan. Enfin, ez nuke esango maila eman duenik ikuskizunak... Baina tira, Laboak maila altua jarri zuen, eta exikentzia maila parekoaz joan naiz agian...

Ez dakit zer irudituko zaizuen nire iritzia. Apuro apur bat ematen dit, egia esan, ekitaldia kritikatzeak. Nahiago nuke Laboaren handitasuna goraipatzean xahutzea nire indarrak, baina ez da hori benetan sentitzen dudana.

Laboaren omenezko kontzertuko hoztasun deserosoa. Sustatun argitaratua. 2009/XII/02

Ez dut esaten artista hauen lana txarra denik, baizik eta ezin izan diotela Laboaren zirraragarritasunari eutsi. Donostian afaldu eta etxera iritsi nintzenean idatzi nuen, goizeko 3retan. Horrela irten zitzaidan.

Jakin badakigu Gabonetako kanpainak lana ekartzen diela enpresa askori, eta Jaurlaritzak lan-karga hori arintzeko behin-behineko kontratazioak diruz lagunduko ditu.

Ez diot ikusten zentzua. Lojika handiagoa luke kontratazio horiek 6 hilabeterako luzatzeari ematea dirulaguntza, edo kontratua urtebetekoa egin ezkero laguntzea, edo horrelako zerbait. Baina prekarietatea -aldi txikirako lana- diruz laguntzea?

1.200 euro izan daiteke langileak 45 egunean kobratuko duena, gutxi gora behera. Alegia, enpresariari doan irtengo litzaioke langilea. Zentzuzkoago ikusiko nuke Jaurlaritzak horrelako zerbait esatea:

"Bueno, zuk kontratatu ezazu langile bat 45 egunerako, eta horren ondoren 6 hilabeterako berrizten baduzu, 45 egun horietan bere soldatan gastatu duzuna ordainduko dizugu."

Ez dakit... benetan eskertuko nuke norbaitek azalduko balit dirulaguntza honen lojika.

Ni konbentzituta nago euskaraz iraintzeko tresnak hedatu beharraz. Joxerra Garziak beti aipatzen du Mitxelenak esaten zuena:

Hizkuntza aizkora da, eta aizkora ona da ebakitzen badu. Kirtena polita izatea ere komeni da, baina ez badu ebakitzen…

Joxerra Garziaren azalpen batzuekin ikasi nuen nola iraindu euskaraz. Taula bat egitea baino ez da, Kike Amonarrizek azaltzen duena, baina berak Antton Olariagari ikasitakoa dena:

Hiru zutabeen metodoa

Hiru zutabe osatu behar dira:

1. Lehen zutabean, animalia desatsegien izenak.
2. Bigarrenean, adjetibo iraingarriak.
3. Hirugarrenean, indargarri bat. :

    Zerri   gezurti   halakoa
    Asto    lapur     madarikatua
    Zorri   zikin     alaena
    Zakur   alfer     ustela
    Putre   zital     nazkagarria

Gero, konbinazioak egitea da kontua: putre alfer ustela, asto zikin alaena, zakur zital halakoa...

• Jarioak eta edukiontziak erabiliz ere prestatu daiteke taula bat:

   Lerde   ontzi       halakoa
   Muki    kupel       zornetsua
   Zorne   poltsa      zikina
   Zirin   zaku        ustela
   Kaka    kontainer   nazkagarria

Eta hemen ere konbinazio politak egin daitezke: lerde zaku nazkagarria, muki ontzi zikina, kaka kontainer ustela...

Taula hauek Kike Amonarrizenak dira, EHUren Campus aldizkarian argitaratutako artikulu batetik hartutakoak dira.

Artikulu hau Sustatun Maite Goñiri utzitako erantzun bat zen, hasiera batean, baina hona txorakeria handiagoak ekarri baditut, hau ere ekartzeko modukoa iruditu zait. Zutabe hauetaz baliatuz, tresna bat prestatu du Ander Goñik, irain bat aitaren batean automatikoki sortzeko. Berriro sartzen bazara, edo orria berritu/efrefrexkatzen baduzu (sakatu F5) irain berri bat ikusiko duzu, baina oraingoan honakoa egokitu zaizu:

Numero batzuk gainetik begiratuta, ikusi dut nola igo daitekeen %78 krisiaren aurkako Zapateroren plana. Hau da, ia-ia bikoizteko haina.

• 2008ko Espainiako aurrekontuetan 8.663,02 euro, oh, x1.000 noski, 8.663.020 euro alegia, gorde ziren "Jefatura del Estado"rako.
• 2009ko Espainiako aurrekontuetan 8.896,92 euro, oh, x1.000 noski, 8.896.920 euro alegia, gorde ziren "Jefatura del Estado"rako.
• 2010ko Espainiako aurrekontuetan 8.896,92 euro, oh, x1.000 noski, 8.896.920 euro alegia, gorde dira "Jefatura del Estado"rako.

Ze politak diren aurrekontu hauek!!! Begira zer dioten:

"A familias e instituciones sin fines de lucro"
"A S.M. el Rey. Para el sostenimiento de su Familia y Casa (Art. 65 de la Constitución) 8.663,02"

Norbaitek zalantzarik bazeukan, argituko dut:

• Borbon familiak ez dauka dirua irabazteko asmorik, ke ba! Eguneroko ogia izateko kobratzen dute hori, ez alteratu.
• Hori ordainduko ez bagenu, familia hau en riesgo de derrumbe egongo litzateke, sostenimiento barik.
  

S.M. el Rey, Don Juan Carlos, Juankar, El Monarca, el Simpático Holgazán, Su Majestad, deitu nahi duzuen moduan, baina gizon hau oso kanpetxanoa da. Hainbeste, aurten bere soldata konjelatu dutela eta ez dutela KPI (IPC) aplikatu bere "soldatan". Kakotxa artean, ze soldata lan egitearen truke ematen duten ordaina da, eta nik dakidala gizon honek ez du lanik egiten, edo lana baldin bada, jakin nahi dut ciudadano español naizen heinean, eta español guztiok ditugunez eskubide eta betebehar berak, zer demontre ikasi behar dudan Errege izateko, ze nik ere nahi dut horrelako lan bat, zeinetan nire obligazioak honakoak izango diren:

• Euskal dantza protokolarioak ikusi
• Akuariumak bisitatu
• Bazkari eta afari sukulentoak egunero
• Mundu osoan zehar bidaiatu
• Español guztiek txalo egiteko txistetxoak kontatu
• Gabonetan agur-mezua bidali Españako katetik, eta Españakoak beharko ez luketen kate españolizatuetatik (hala nola, ETB)

Juankarlos kanpetxanoaren soldata KPIren arabera aldatuko bada, nik eskatzen dut aldaketa hori aplikatzea baita ere KPI negatiboa denean.

Kontua da Juankarlos kanpetxano eta langilearen soldata Zapateroren krisiaren aurkako planak beste kostatzen zaigula españoloi, ia-ia. Eta hau irakurtzen duzuen gehienak -Iparraldekoak, diasporakoak edo atzerriko euskaldunberriak ez bazarete- edo guztiak zarete españolak, hala sentitu edo sentitu ez arren, aurrekontu horiek elikatzeko zuon soldatatik eta erosketetatik zatitxo txiki bat (txiki-txikia, lasai) ematen duzuelako, nahi ta nahi ez. Zorionak!

Nola igo krisiaren aurkako plana %78

• Juankarlos kanpetxanoaren eskupekoa 8,6 milioi euro dira
• ZPren krisiaren aurkako plan fabulosoa, 11 milioi euro

Formula: kendu monarkia eta bideratu diru hori Krisiaren aurkako planera.
8,6/11*100= %78 igoko da plana.

Bestalde, krisi kontestu hau aprobetxatzen ari direnez zenbait enpresario eskatzeko lan-merkatua "malgutzea", nik eskatzen dut Estatuak ere "garai berrietara moldatzeko" flexibilitate apur bat izan dezala, eta Juankarlos kanpetxano eta langilea bota (kaleratu, lanetik despeditu) dezala. Ez dut esaten merezi duenik, goian aipatu dudan moduan, konpromiso sozial askodun lana dauka berak... baina krisia dela-eta, ez dugu beste erremediorik, eta ezin diogu bere lanpostuari eutsi.

Konklusioa: bota dezagun pikutara monarkia!, ¡dugun errepika, biba errepublika!

OH: ze listoa den gure Patxi! ikusi nola egin duen bere Plan Anticrisisa

Hau da hau... aguantatu behar duguna zergaitik gara Espainakoak. Gora bihotzak!

Gipuzkoa2.0, Eusko Jaurlaritza Irekia edo Obamaren Open Government bezalako ekimenen garaietan, Eibarko Udalak ezin zituen erabilera baldintza itxiagoak jarri Egoibarraren webgunean?

"Webgune honetan dagoen informazioa ezin da inon erregistratu eta bertan agertzen diren argazkiak zein idatziak ezin dira informazioa batzeko sistema batean jaso; inongo modutan eta inongo formatan."

Eibarko Udala, edo Egoibarra, edo erabilera baldintza horiek idatzi dituena ez da enteratu Interneten hori inposiblea dela. Ezinezkoa da. Debekatzen dit Bloglinesen harpidetzea, debekatzen dio Googleri webgunea indexatzea, debekatzen dio aurki.com-i Egoibarraren zabalkundea egitea. Nora goaz honekin? Ezin dira Interneten muga horiek jarri, baina inposiblea izateaz gain, filosofia guztiz desegokia da, are gehiago difusio kulturala helburutzat duen entitate publiko batentzat.

"Webgune honetako informazioa eta  argazkiak  ere ezin dira inon berragertu, ez zatika ez osorik."

Ba oso gaizki. Nik uste askoz interesgarriagoa dela alderantziz egitea.

• Oier Araolazak nahi baldin badu auskalo zein urteko dantzari batzuen argazkiak erabili artikulu bat osatzeko, egin dezala.
• Tagzaniak egin nahi baldin badu Ibilbideen informazioa berrerabili mapa batzuentzat, egin dezala.
• Josu Mendikutek nahi baldin badu jai bat antolatu Eibarko industria giroan eta kontestualizatzeko erabili Egoibarran datorren X informazio, erabili dezala.
• Asier Sarasuak nahi badio auskalo zein difusio eman Eibarko Ahozko Ondareari, egin dezala.
• Sustatuk nahi baldin badio albiste bati erreferentzia bat egin, egin dezala.

Egin dezatela Egoibarrari erreferentzia eginda, bale, baina egin dezatela baimena eskatzen ibili barik ere, demontre! Badakit egongo direla kasu batzuk zeintzuetan informazioa ezin den ireki: agian argazkilari batek Copyright baimenarekin eman diolako Egoibarrari... ba jarri Copyright lan zehatz horri. Baina ez jarri horrelako hesiak Egoibarraren webguneari, arren.

Eta orain eraman nazala Udalak auzitegira, Egoibarra.com-etik bi paragrafo kopiatu ditut-eta.

Oh: :-) artikulu honen url motza: http://tinyurl.com/egoibarra

Gure herriko langile talde bati iruzur egin diote. Krisia iritsi baino lehenago itxi behar izan zituzten bere negozioak talde horretako batzuek, eta segi ahal izateko inbertsioak egin besteek. Etorkizun duinago baten aldeko apostu bakarra egiten utzi zieten, euren iritzirik entzun ere egin gabe, beste batzuen interesei bakarrik jaramon eginda. Eta hor daude, etorkizuna noiz iritsiko, iraganeko bete gabeko aginduei begira. Orainaldi hobea merezi duzue.

Iruzur egin dizuete merkatarioi, eta iruzur egin digutela sentitu dugu baita ere herritarrok. Zuei gauza bat agindu aurretik, beste bat agindu baitziguten guztioi. Eta hori lortzeko borroka zaila eta gogorra izan da azken urte t´erdian. Iragan aginduak berreskuratzeko esperantza inoiz baino biziago ikusten dugu orain. Espazio publikoa dugu, eta merezi dugu.

Eta zuek... zuek iruzur egin diguzuela sentitu dugu, merkatariok eta herritarrok. Engainatuak sentitu gara, baztertuak. Eta agian ez da horrela, agian Madrildik, Ingalaterrako edo Alemaniako diruarekin (batek daki) etorritako batek egin dizue iruzur. Baina, hala bada ere, galdera da... zuek zer merezi duzue?

...eta kitto! 2009/X/02. pdf (52.59 KB).

Lagun batek bere blogean:

Es curioso ver cómo algunos norteamericanos aprecian nuestra cultura más que muchos españoles, como sucede con algunos ciudadanos de regiones como la CAV o Cataluña. Dejo imágenes de una clase de guitarra en una escuela de Estados Unidos.

 

Eta nik nirean:

Es curioso ver cómo algunos norteamericanos aprecian nuestra cultura más que muchos españoles, como sucede con algunos ciudadanos de lugares como el País Vasco. Dejo imágenes de una clase de danza vasca en Eibar, a la que asistieron estudiantes de danza de Caracter Dance Ensemble (Utah, EE.UU.).

Lehenengo mailako kolaboratzaileak Sustaturen atal berrietan: Anjel Lertxundi, Imanol Murua, Mikel Iturria, Leire Narbaiza, Goio Arana, Iñaki Olano, Maite Goñi, Markos Gimeno, Amodio Jauna, Elena Laka eta Josu Lezameta Jozulin.

Bereziki emozionatuta nago Leire modaz jardutearekin. Prakak apur bat jeitsi eta kantzontzilo zati bat erakusgarri uzten dudan bakoitzean akordatzen naiz Leiretaz, eta frakak zein alturatan eraman behar ditugun egin zituen instrukzioetaz.

Instrukzio horien jatorria Eibartarrak zerrendako mezu bat zen, eta mezu horren zati bat da hau: "Badakit zerrenda honetan izan leikela iñor ez sartzia (Mendikute da gehixen hurreratzen dana, baiña ez dakit ba nik!). Halan da guztiz be, nik neure aportaziñua egin nahi detsuet, aholkuak."

Leireren argibidiekin in, fashion, cool eta guaiago juango naiz nire Tuentiko orgietara, ze ondo!

Elenaren borsalinoa... tira, gustatzen zait, baina amorratuta nago: buru pentsalaria (tamainokoa, alegia) daukat nik, eta ez dut nire tamainoko kapelik aurkitu Gasteizko jaietan... baina seguru moda-modazko aportazio interesgarriak emango dizkigula Elenak ere.