Tradizioa eta berrikuntza, Chillida-Lekun
Lehen eta behingoz, txalo eta laudorio sorta zor zaie Jon Maya zuzendariari eta Kukai dantza-talde osoari “Oskara” koreografiaren inguruan Chillida-Lekun apropos moldatutako antzezlana dela-eta. Gurean, sarri aldarrikatu izaten da tradizioaren eta berrikuntzaren arteko uztarri-lana, baina nekez atzo errenteriar taldeak bilbatu zuen ikusgunearen parekorik: Erramun Martikorena eta Alan Griffin tarteko, Lantzeko ziripotak, Zuberoako zamaltzainak, Zubietako joaldunak eta dantzari garaikideak elkarrekin txirikordatzen asmatzea ez da gero ahuntzaren gauerdiko eztula. Non eta… Chillida-Lekun!
Donostia 2016 Europako Kultura Hiriburutzaren programa aurrera doa, Chillida-Lekuk itxita darraien bitartean. Ez nuke nik inaugurazio-ekitaldiaren zauririk alferrik igurtzi nahi baina, nago, munduan makinatxo bat direla, kultura-urtea antolatzerakoan, Zabalagako belartzak eta larrainak gustura hartuko lituzketen hiriburuak.
Maria Cristina zubia bezalakorik milaka dira han-hemenka. Chillida-Lekua, aldiz, bat bakarra munduan. Gaztelaniazko esaerak dioenez: Jainkoak muskirak demaizkio musuzapirik ez duenari ("Hortzik ez eta intxaurrak". Gotzon Garate, 2004).
Ziripotak, jendartean, Zabalaga baserritik ateratzen belartzarantza
Sarrera bana erosi zuten mila lagunak, zain
Zaldikoen edo zamaltzainen txanda
Eneko Gil, Ibon Huarte, Alain Maya, Urko Mitxelena eta Martxel Rodriguez... omen
Gizona erabat eranzten, biluzten, amaitu zen errito-ikuskizuna